ضوابط طراحی استاندارد فضای سبز شهری

یکی از نخستین گام ها، در شناخت هر موضوعی و برنامه ریزی برای آن، آگاهی از تعاریف و گونه های مختلف آن موضوع است. به منظور شناخت فضاهای سبز شهری نیز گام نخست مرور تعاریف و گونه­بندی های مختلف ارائه شده برای آن است. آن بخشی از فضای سبز که در محدوده شهر طراحی و بنا شده، فضای سبز شهری نامیده می شود. باتوسعه روز افزون مناطق شهری در دهه های اخیر و پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرسازی که با معضلات عدیده ای مانند افزایش بی رویه جمعیت، توسعه غیر هدفمند کالبدی شهرها و افزایش آلودگی های زیست محیطی همراه بوده، این فضاها نقش مهمی در حفظ و تعادل محیط زیست شهری و تعدیل آلودگی هوا پیدا کرده اند. از طرف دیگر، پارک های شهری جزئی از منابع زیست محیطی بوده که می توان آنها را سرمایه های شهر به شمار آورد. فقدان مبنای علمی و فنی در طراحی پارک های شهری باعث شده تا پایداری بقا و کیفیت آنها کاهش یافته و موجب عدم رضایت شهروندان از زندگی شهری و افزایش آسیب های جدی به شهر و محیط زیست شهری شود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ضوابط طراحی استاندارد فضای سبز شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج این پژوهش می توان دریافت که با توجه به بروز بحران های زیست محیطی در شهرها و کاهش سطح عمومی زندگی مردم، سالم سازی محیط های شهری و حفظ محیط زیست برای نسل های آینده اهمیت بسیاری دارد. بنابراین در برنامه های توسعه فضایی برای دست یابی به توسعه متعادل، متوازن و پایدار، توجه به فضای سبز از جایگاه ممتازی برخوردار است. در زمان حاضر که آلودگی های زیست محیطی در اکثر شهرها در حال افزایش است، گسترش هماهنگ و عادلا نه پارک ها و فضاهای سبز شهری نقش موثری در ایجاد پایداری زیستی شهرها ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

کاربری فضای سبز ، استاندارد فضای