راهکارهای معماری بومی مناطق گرم و مرطوب جهت کاهش مصرف انرژی در راستای اهداف معماری پایدار

در دوران معاصر برخورد نادرست انسان با طبیعت و عدم توجه به ارزش و ویژگیهای معماری سنتی موجب بروز بحرانهای زیست محیطی بسیاری شد. بدون تردید پیشرفت تکنولوژی قابل چشم پوشی نیست ولی این عامل نباید پایداری محیط زیست را دچار مخاطره نماید. تلاش جهت یافتن راهکارهای حل بحرانهای زیست محیطی باعث توجه به توسعه پایدار به عنوان یکی از مباحث مهم در سطح بین المللی گردید. توسعه پایدار، توسعه ای است که نیازهای نسل حاضر را برآورده سازد بدون آنکه توانایی نسل های آینده در تامین نیازهایشان تهدید شود. در همین راستا معماری پایدار بر آن است تا در حیطه معماری به تحقق اهداف توسعه پایدار کمک کرده و با طراحی و ساخت ساختمانهای پایدار از میزان مصرف سوختهای فسیلی کاسته و شرایط کلی بهره برداری از ساختمان را برای انسان بهبود ببخشد و با چشم اندازی وسیع باعث بهبود شرایط زیستی در سطح شهرها و در آخر کره زمین شود. اساسا معماری بومی هر منطقه ایی دارای ارزشها و جنبه های گوناگون پایداری بوده که حاصل سالها تجربه و آزمون و خطای پیشینیان در ساخت کالبدی هماهنگ و منطبق با محیط زیست است و از طریق پرداختن به آنها میتوان موانع بر سر معماری پایدار را رفع نمود. در این مقاله جهت بررسی راهکارهای معماری پایدار در اقلیم گرم و مرطوب؛ ابتدا مفهوم توسعه پایدار و تاثیر و اهداف آن در معماری بررسی شده است. سپس به بررسی معماری مناطق گرم و مرطوب به ویژه تاثیر ویژگی های اقلیمی و محیطی بر آن پرداخته می شود. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج حاصل شده به درک اهمیت معماری بومی در ایجاد رویکرد پایداری در معماری کمک بسیاری میکند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری بومی ، اقلیم گرم و مرطوب