تجزیه و تحلیل فرآیند بازسازی و بهسازی خطوط فرسوده راه آهن و روش های ارتقا راندمان آن

راه آهن در مقایسه با سایر بخش های حمل و نقل از ایمنی بیشتری برخوردار است لذا ضرورت توسعه آن سبب شده در سال های اخیر دولت به دنبال افزایش ظرفیت خطوط ریلی باشد اما نباید به این مسئله به تنهایی دلخوش کرد و خطوط ریلی را بدون بازسازی و بهسازی رها کرد. چراکه ایمنی راه آهن در گرو بازسازی و بهسازی خطوط است. در این رابطه شرکت راه آهن با برنامه ریزی و طراحی راهکارهای مالی مختلف، سرعت بازسازی این خطوط را بالا برده است. حجم فعالیت های تعمیر نگهداری در راه آهن بقدری زیاد است که رسیدگی به تمام آن ها در یک زمان محدود عملا امکان پذیر نمی باشد. به همین دلیل مهندسان راه آهن به فکر اولویت بندی و معرفی شاخص ها نموده اند. صاحب نظران هندی ، اتریشی وآمریکایی در این زمینه به تحقیق و بررسی پرداخته اند و جهت اولویت بندی شاخص هایی را تعیین نموده اند. خطوط شبکه سراسری راه آهن کشور بواسطه بهره برداری مستمر از آنها دچار افت کیفی میگردند که بسته به عمر خط و نیز کیفیت مصالح روسازی و کیفیت زیرسازی خط نیازمند اجرای برنامه های بهسازی و بازسازی می گردند . فرآیند بازسازی نظیر روسازی خطوط بوده با این تفاوت که در هنگام بازسازی ابتدا خطوط فرسوده قدیمی جمع آوری گردیده و پس از تسطیح مجدد بستر خط و بالاست ریزی قشر اولیه ، عملیات ریل گذاری و متعاقب آن سایر عملیات تکمیلی خط انجام می شود. در عملیات بازسازی خطوط ، زیرسازی مسیر نیز ترمیم می شود و حتی در برخی از پروژه های اجرا شده زیرسازی موجود کاملا تخریب و مجددا عملیات زیرسازی مسیر انجام می پذیرد. معمولا بعد از دو یا سه بار اجرای عملیات بهسازی خط آهن با توجه به شرایط بهره برداری و شرایط اقلیمی منطقه تعویض روسازی خط و تقویت و تحکیم زیرسازی و بستر آن ضرورت پیدا می کند. لذا از وظایف دیگر امور نگهداری خطوط و ابنیه فنی بازسازی کلی مسیرهایی است که میزان فرسودگی مصالح و ریل ها به حدی رسیده است که خط می بایست تعویض گردد. در همین راستا با جایگزینی کوپلاژهای نو بجای کوپلاژهای فرسوده و تعویض بالاست نسبت به بالا بردن کیفیت خطوط و افزایش ایمنی اقدام می گردد.

کلیدواژه ها:

بازسازی ، شاخص خطوط راه آهن ، بهسازی ، برنامه ریزی ، روسازی خطوط ، زیرسازی.