فرونشست اصفهان با استفاده از تحلیل سری زمانی تداخل سنجی راداری مبتنی بر پراکنشگرهای دائم(PSInSAR)

به دلیل آسیب های ناشی از فرونشست زمین و تاثیرات مخرب آن بر سازه های دست ساز و پیشروی آن به سمت مناطق مسکونی نیاز شدیدی به کنترل و پیشگیری از این پدیده وجود دارد. بنابراین قدم اول بررسی رفتار فرونشست در مناطق است تا بتوان بر اساس آن مناطق پر خطر و مناطقی که بحران در آن ها در مرحله آغازین قرار دارند را شناسایی کرد. اصفهان منطقه ای خشک محسوب می شود و عدم مدیریت صحیح منابع آب همچنین افزایش زمین های کشاورزی که افزایش برداشت از آب های زیرزمینی را در پی دارد، در این منطقه موجب شده تا بحران فرونشست در اصفهان رخ دهد. بنابراین هدف این پژوهش پایش فرونشست اصفهان با روش تداخل سنجی مبتنی بر پراکنشگرهای دائمی (PSInSAR) و همچنین بررسی ارتباط فرونشست محاسبه شده با چاه های منطقه مطالعاتی است تا بتوان با استفاده از نتایج این پژوهش گامی در جهت پیشگیری بیشتر فرونشست در این منطقه برداشته شود. نتایج این تحقیق نشان داد که مقدار تجمعی فرونشست در منطقه مطالعاتی در بازه زمانی ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ بیش از ۳۸ سانتی-متر و نرخ فرونشست سالانه بیش از ۶۷ میلیمتر است. نرخ فرونشست در فرودگاه اصفهان بیش از ۴۵ میلیمتر در سال، در دشت مهیار بیش از ۵۴ میلیمتر در سال، در نقش جهان و سی و سه پل ۶ میلیمتر در سال برآورد شد.

کلیدواژه ها:

فرونشست ، تداخل سنجی راداری ، تحلیل سری زمانی ، سطح آب زیرزمینی