تاثیر مصالح بوم آورد بر معماری پایدار

عدم توجه به پتانسیل های ناشی ازکاربرد مصالح بومی به عبارت بهتر عدم هماهنگی و انطباق معماری با اقلیم منطقه به یکی از مسایل مهم بشر تبدیل شده ا ست.در حالی که با استفاده از مصالح بومی هر منطقه میتوان به کاهش آلودگی زیست محیطی و مصرف انرژی کمک کرد. با بررسی و مقایسه مصالح بومی و مصالح جدید، مشخص می شود که مزایای استفاده از مصا لح بومی به مراتب بیشتر است. با بهره برداری بهینه از طبیعت و عوامل اقلیمی علاوه بر ارتقا سطح زندگی و مدیریت صحیح و سازنده می توان شاهد شکل گیری آینده ای سالمتر و امن تر بود.مصالح بوم آورد در صورت تخریب و دور ریختن نه تنها به محیط طبیعی آسیب نمی زنند بلکه به راحتی جزئی از آن می شوند. به همین سبب این مقاله در پی آن است که معماری پایدار را با استفاده از معماری بوم آورد تحقق بخشد و بیان نماید که می توان توسعه پایدار و معماری را بواسطه استفاده از پتانسیل های همان منطقه افزایش داد.نوع این تحقیق توصیفی – تحلیلی و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد و هدف مقاله حاضر بررسی و تاثیر استفاده از مصالح محلی و بوم آور به منظور ایجاد محیط زیست پایدار و همساز اقلیم می باشد.