بررسی نقش مراکز حمایت اجتماعی و مدیریت بحران در شیوع ویروس کرونا در ایران

ویروس کرونا، پدیده ای است که با توجه به سرعت انتشار و ویژگی مهارناپذیر خود، جهان را با بحران مواجه نموده است. این بحران هر چند در ظاهر ماهیتی صرف پزشکی و مرتبط با نظام سلامت دارد، پدیده ای چندبعدی است که آثار و پیامدهای آن در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی قابل رصد و رهگیری است. در مواجهه بحران هایی چون شیوع بیماری کرونا و دیگر حوادث چون سیل و زلزله، یکی از ساختارهای غایب در نظام مدیریت شهری، مراکز حمایت اجتماعی در مقیاس محله ای است. ساز و کاری اجتماعی و مشارکتی به منظور شناسایی ظرفیت ها و کمبودهای جوامع کوچک محلی پیش از بحران، هدایت و راهبری اقدامات حین بحران و حمایت و کمک به رفع صدمات پس از بحران، از آن حیث که چنین مجموعه ای بدون حمایت مدیریت شهری و نظام حکمروایی میسر نخواهد شد، بررسی اثرات روانی و اجتماعی ناشی از بحران هایی چون شیوع کرونا در شهرها چه از لحاظ ابزار و توانمندی های مقابله با شیوع و چه تبعاتی در روابط میان شهروندان و نظام حکمروایی و مدیریت شهری هر چه بیشتر، حاکی از اهمیت اتخاذ سیاست ها و تدوین برنامه ها و طرح های حمایت اجتماعی متمرکز و پیوسته و البته در مقیاس محلی است. پژوهش حاضر به لحاظ روش، بنیادی و به جهت ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر از اسناد کتابخانه ای و مطالعات نظری مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل اسنادی به تبیین موضوع پرداخته است.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، مدیریت بحران ، شیوع ، ویروس کرونا