بررسی شاخص های آسایش حرارتی در اقلیم گرم وخشک ایران و ارائه راه کارهای طراحی اقلیمی (نمونه موردی: شهر سمنان)

طراحی اقلیمی در یک منطقه نقش زیادی در شرایط آسایش محیطی دارد. این موضوع در مناطقی با شرایط اقلیمی خاص از اهمیت بیشتری برخوردار است. اقلیم کاربردی در واقع استفاده از دانسته های اقلیمی جهت اهداف عملی در برنامه ریزی و طراحی است. هدف طراحی اقلیمی کمک به جامعه برای تطابق با محیط اطراف خود و تنظیم شرایط کالبدی همساز با اقلیم است. همچنین شناخت روش های طراحی اقلیمی می تواند طراحی محیطی مطلوب و مناسب را به همراه داشته و متناسب با شاخص های آسایش، راهکارهای مناسب معماری را استخراج و آن را به عنوان اصول طراحی اقلیمی ارایه دهد. هدف اصلی این مقاله معرفی معماری منطبق با اقلیم مناطق گرم و خشک ایران و رسیدن به معماری پایدار در این مناطق می باشد. در این مقاله سعی شده است که پس از بررسی شاخص های آسایش حرارتی برای شهر سمنان، اصول اقلیمی جامع و مناسب برای اقلیم گرم و خشک آن ارائه شود. روش تحقیق مقاله پیش رو توصیفی-تحلیلی است که به ارائه راهکارهای مناسب در طراحی اقلیمی بر اساس مشخص کردن تیپ اقلیمی منطقه با روش های آمبرژه، دومارتن، کوپن و زوکلای و بررسی شاخص های آسایش حرارتی پن-واردن، ترجونگ، فشار عصبی، داغی تابستان، تعادل گرمایی، اولگی، ماهانی و گیوونی در بازه زمانی ۲۶ ساله می-پردازد. بررسی ها نشان داد که نتایج تمامی شاخص ها مشابه بوده و شهر سمنان در طول سال دارای ۶ ماه سرد و ۴ ماه از آن دارای روزهای گرم است و شامل مشکلات اقلیمی همچون اختلاف بسیار زیاد دما در طول شبانه روز و بارندگی و رطوبت هوای بسیار کم است، که تمامی این موارد از خصوصیات کلی اقلیم گرم و خشک است. لذا رهنمودهای لازم جهت رسیدن به آسایش حرارتی و ارتقای معماری مناطقی با اقلیم گرم و خشک ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شاخص های آسایش حرارتی ، طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک ، شهر سمنان