مدلسازی تاثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر رفتار شهروندی و رضایت شغلی با توجه به نقش تعدیل گر رهبری توزیعی

هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیرگذاری مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر رفتار شهروندی و رضایت شغلیبا توجه به نقش تعدیل گر رهبری توزیعی است. با توجه به اینکه تغییرات شدید سازمان ها را ملزم به تحول درمواردی مثل مدیریت، رهبری، رضایت شغلی و رفتار شهروندی، کرده است، و این امر تمام ابعاد سازمانی از جملهابعاد مالی را مورد تاثیر قرار داده است توجه به رهبری توزیعی اهمیت دارد. برای انجام این پژوهش از پرسشنامه-های استاندارد مدیریت استراتژیک منابع انسانی چانگ و هانگ ، رضایت شغلی مینه سوتا ، رفتار شهروندیاورگان و گانوسکی ، رهبری توزیعی دیویس در شرکت سایپا استفاده شده است، که در قالب هفت فرضیه موردبررسی قرار گرفته اند. داده های جمع آوری شده در نرم افزار اس پی اس اس ۲۴ , اسمارت پی ال اس ۳,۰ برایمدلیابی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و آزمودن فرضیه ها به کار رفته است. نتایج نشان داد که ازمیان هفت فرضیه، فرضیه هایی که دارای متغیر تعدیلگر رهبری توزیعی هستند چون دارای مقدار معناداری وضریب تاثیر پایین هستند رد می شوند و این یعنی اگر کارکنان در سازمان متوجه شوند رضایت شغلی و رفتارشهروندی در سازمان وجود ندارد آنگاه رهبری توزیعی نقش موثری نمی تواند در ترغیب کارکنان داشته باشد ورابطه کارکنان با سازمان و مدیران بر طبق آنچه تدوین شده مدیریت استراتژیک است انجام می شود. همچنیننتایج حاصل از پژوهش به مدیران تمام سازمان ها پیشنهاد می کند که به رهبری توزیعی و ابعاد آن توجه ویژهای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک منابع انسانی ، رفتار شهروندی ، رضایت شغلی ، رهبری توزیعی