رابطه علی بین کمال‎گرایی و هدفهای پیشرفت با اضطراب امتحان با میانجیگری باورهای خودکارآمدی در دانشآموزان دبیرستانی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی بین کمالگرایی، هدفهای پیشرفت با اضطراب امتحان با میانجیگری باورهای خودکارآمدی است. جامعه آماری این پژوهش را دانشآموزان پسر سال سوم متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۳۹۲-۱۳۹۱ تشکیل داده اند، که از میان آنها، تعداد ۳۶۰ نفر با روش نمونهگیری تصادفی مرحلهای نسبتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس اضطراب امتحان اهواز، مقیاس خودکارآمدی عمومی، مقیاس کمالگرایی چندبعدی (فرم کوتاه) و پرسشنامه تجدیدنظرشده هدفهای پیشرفت استفاده شد. همچنین، برای آزمون برازندگی مدل پیشنهادی از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم کمالگرایی خودمحور به خودکارآمدی و اضطراب امتحان از لحاظ آماری معنیدار بودند (۰۵/۰p<). همچنین، رابطه کمالگرایی دیگرمحور و جامعه محور با خودکارآمدی غیرمعنیدار و کمالگرایی دیگرمحور با اضطراب امتحان معنیدار بود(۰۵/۰p<). علاوه بر این، رابطه هدف تبحرگرا، عملکردگرا و تبحرگریز با خودکارآمدی و رابطه هدف تبحرگریز با اضطراب امتحان معنیدار است(۰۵/۰p<). از سوی دیگر، رابطه هدف عملکردگریز با خودکارآمدی غیرمعنیدار و هدف عملکردگریز و خودکارآمدی به اضطراب امتحان معنیدار بوده است(۰۵/۰p<). همچنین، نتایج نشان داد که رابطه غیرمستقیم کمالگرایی خودمحور به اضطراب امتحان از طریق خودکارآمدی معنیدار، کمالگرایی دیگرمحور و کمالگرایی جامعهمحور به اضطراب امتحان از طریق خودکارآمدی غیرمعنیدار است. دیگر نتایج نشان داد که رابطه هدف تبحرگرا، تبحرگریز و عملکرگرا با اضطراب امتحان از طریق خودکارآمدی معنیدار و هدف عملکردگریز با اضطراب امتحان از طریق خودکارآمدی غیرمعنیدار بوده است.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، خودکارآمدی ، کمالگرایی ، هدف های پیشرفت