محمد مبشرگرمی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
زهره اکبری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محبوبه جمشیدی بدر - گروه زمین شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران ۳۶۹۷-۱۹۳۹۵، ایران

مجموعه ای از دایک های اولیوین گابرو در شمال غرب ایران و در جنوب-جنوب غرب شهرستان گرمی (استان اردبیل) با روند شمالی-جنوبی در پهنه تالش برونزد دارد. کانی شناسی اصلی دایک های اولیوین گابرو شامل: بلور های پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن (اوژیت) و اولیوین با کانی های فرعی بیوتیت، آمفیبول، آپاتیت، کانی های فلزی و زیرکن است. بافت بیشتر این سنگ ها پورفیری، گرانولار و افیتیک است و به لحاظ ژئوشیمیایی ماگمای مولد این سنگ ها دارای سرشت آلکالن است. نمودار عنکبوتی با بی هنجاری مثبت سرب نشانگر آلایش پوسته ای و غنی شدگی با نسبت بالای LREE نسبت به HREE بیانگر خاستگاه مرتبط با گوشته غنی شده است. روند تغییرات اکسیدهای مختلف نسبت به فراوانی SiO۲ بیانگر تحول ماگمایی طی تفریق است. منشا ماگمای این سنگ با اندکی متاسوماتیسم، وابسته به مذاب و سیال صفحه فرورو است. بر اساس شواهد بیان شده ممکن است این اولیوین گابروها در یک حوضه کششی پشت قوس ناشی از فرورانش پوسته اقیانوسی شاخه شمالی نئوتتیس واقع در بین بلوک های تورید-آناتولی ارمنستان جنوبی به زیر پوسته قفقاز و ارمنستان تشکیل شده باشند.

اولیوین گابرو, متاسوماتیسم, سری آلکالن, شهرستان گرمی, پهنه تالش