تطبیق صحنه شکار آهو، بهرام گور و آزاده در شاهنامه های دوره ایلخانی

شاهنامه، حماسه ای منظوم، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است. این اثر موردتوجه حاکمان ایران در دوره های مختلف بوده و به سفارش برخی از آن ها، نگارگران آن را به تصویر کشیده اند. از دوره پیش از استقرار ایلخانان تا سده ۱۴.م /۸ ه.ق، نسخه مصوری از شاهنامه به دست نیامده است و فقط ۲ نسخه از شاهنامه مربوط به سده ۱۳.م /۷ ه.ق در دست است  که هیچ کدام مصور نیست . پس از این دوران نیز تنها نزدیک به ۱۰ شاهنامه مصور متعلق به۱۴.م/۸ ه.ق (دوره ایلخانی) موجود است که تصویرسازی های موجود در آن ها تامل برانگیز است. در این پژوهش، سه نگاره از سه شاهنامه دوره ایلخانی تحلیل و بررسی شد که به تصویرگری روایت « شکار آهو، بهرام گور و آزاده» که یکی از داستان های موردتوجه تصویرگران دراین شاهنامه ها بود. این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد، با بهره گیری از منابع و مستندات موجود، در پی یافتن پاسخ برای این پرسش بود که آیا سه شاهنامه ۱۳۳۱.م/۷۳۱ه.ق ،۱۳۳۳.م/۷۳۳ه.ق و ۱۳۵۲.م/۷۵۳ه.ق در یک کارگاه هنری تولیدشده و در تولید آن ها از روش و سبکی خاص پیروی شده است ؟ لذا به این منظور، مجموعه ای از افتراق ها و اشتراک های عناصر هنری در این سه نگاره بررسی شد و این نتیجه به دست آمد که در ترکیب بندی، فن و حتی در تاثیرپذیری از اسلوب های مکاتب قبلی؛ از هنر ایران، چین و مغول، تصویرپردازی های مشترک در این آثار وجود دارد که تاییدی بر تولید این آثار مشتبه در کارگاهی مشترک است.    

کلیدواژه ها:

نگارگری ایرانی ، شاهنامه ، مکتب شیراز ، مکتب آل اینجو ، بهرام گور ، آزاده