تحلیل اشعار سعدی و حافظ بر اساس تیپ شخصیتی

بر اساس فرضیه های روانکاوی، افراد ویژگی های شخصیتی خود را در آثار گوناگون نظیر نقاشی، رمان و اشعار فرافکنی می کنند. این منابعشامل پیامی است که درواقع علایق، نگرش و انگیزههای آفرینش اثر را همراه با عوامل زمینه ای روزگاری که فرد در آن زندگی می کند منعکسمی نمایند. هدف اساسی این مطالعه، مقایسه دو تیپ شخصیتی (درونگرایی و برونگرایی) سعدی و حافظ بر اساس محتوای اشعار این دو سخنوربرجسته است.بر اساس روش تحلیل محتوا، از دو اثر منظوم دیوان حافظ و کلیات سعدی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی منظم (۱۰ صفحه به۱۰ صفحه از غزلیات حافظ و ۷ صفحه به ۷ صفحه از غزلیات سعدی) ۴۴ صفحه از غزلیات هر یک از آثار انتخاب شد. از بیت به عنوان واحدتحلیل استفاده گردید. بدین ترتیب ابیات بیانگر ویژگی های شخصیتی مبتنی بر تعریف های شناخته شده از برونگرایی و درونگرایی از صفحاتانتخاب شده، استخراج و به صورت مقوله های مشخص طبقه بندی و فراوانی هر مقوله تعیین شده است. درنهایت با استفاده از روش آماری این نتیجهبه دست آمده است که در غزلیات سعدی تمایلات برونگرایی بیشتری در مقایسه با غزلیات حافظ وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سعدی ، حافظ ، تیپ شخصیتی ، درونگرایی ، برونگرایی