نقش دیالوگ و نقل قول در روایت های تاریخ بیهقی

در چند دهه اخیر جنبه های مختلفی از تاریخ بیهقی بررسی شده و زوایایی ناشناخته از آن روشن می شود؛ تا آنجاکه بسیاری از پژوهشگران این تاریخ پایه را رمان دانسته اند و برخی روایتی سینمایی برای آن متصور شده و حتیجنبه های دراماتیک و نمایشی اش نیز مورد توجه قرار گرفته است. از سوی دیگر با دقت نظر در نظریه های روایتو همچنین مانیفست های گزارش های مطبوعاتی رویی دیگر از تاریخ بیهقی جلوه گر می شود. تاریخ بیهقی در زمرهروایت های واقع گرا می گنجد و از شیوه روایگری خالق این کتاب، مشابه گزارش های نوین مطبوعاتی، موسوم به«روایی- داستانی» است. از میانه های دهه ۷۰ میلادی در نظریه پردازی های روزنامه نگارانه، رویکردهای داستانی با گزارشنویسی، بهعنوان یک اصل مهم پذیرفته شده است. «توجه به شخصیت فردی»، «گفت و شنودهای وسیع»، «بیان جزئیات نمادی» و «توصیف صحنه به صحنه» ویژگی های اساسی روزنامه نگاری نوین است که نقش دیالوگ و نقل قول ها از سایر سازه ها پررنگ تر بوده و بیهقی در پیشبرد روایت به بهترین شکل آن بهره برده است. او با استفاده از این سازه، به روایت جذابیت بخشیده و از سوی دیگر بخش اعظم معرفی کاراکترها و شخصیت پردازی دراین روایت ها بر دوش دیالوگ ها و نقل قول هایی است که خلال روایت بیان می شود.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، دیالوگ ، روایتگری