بررسی معناشناسانه واژه تقوا در قرآن و اشعار عصر جاهلی

برای انسان های خدا باور و معتقد به آموزه های وحیانی ، واژه «تقوا» همواره با مفهوم تقدس و پرهیز از گناهو معصیت الهی همراه بوده است. کاربرد این واژه و مشتقات آن در معجزه جاویدان الهی،یعنی قرآن کریم وتعالیم نورانی اسلام و کلام معصومین علیهم السلام، بیانگر توجه ویژه دین به این مقوله است.آن گاه که خالقهستی، با علم بی حد و حکمت بی پایان و رحمت بی نظیر خود، راه رهایی از بن بست ها را در برخورداریاز تقوا می داند، سرنخ های معمای چگونه زیستن در دوران معاصر و فردای انسان ها را پیش روی هر انسانیقرار می دهد تا با شناخت معنا و مفهوم تقوا و مصادیق آن در قرآن،به درک روشنی از این مفهوم برسد. برایتحقق این منظور لازم است ،با توجه به جامعیت زبان عربی و فصاحت و بلاغت و غنای معنایی موجود دراشعار جاهلیت قبل از اسلام ،نگاهی نیز به کاربرد مرسوم معانی این واژه در روزگار نزول قرآن و قبل از آن درعصر جاهلیت داشته باشیم و با معناشناسی واژه «تقوا» در قرآن کریم و فرهنگ جاهلی، و تعریف و شناخت کامل تری از این واژه ،بتوانیم به راهکارهای موثری برا ی زندگی سعادتمندانه انسان معاصر ی که در تنگنایمشکلات و ناکامی های زندگی غیر دینی برای نجات خود ،دست و پا می زند اشاره کنیم تا با بازگشت بهدین و معنویت و خروج از بن بست ها بتواند به مرز خداگونگی برسد و طعم شیرین زندگی مومنانه را تجربه نماید.

کلیدواژه ها:

معنا ، لفظ ، قرآن ، تقوا ، عصر جاهلی