محدثه فرخی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رودان، دانشگاه آزاد اسلامی، رودان، ایران

مهدی حمیدی شیرازی یکی از شاعران توانای سنت گرای معاصر به شمار می رود که اشعار او با برخی از آرایه های ادبی پیوند خورده که در این جستار با ذکر شاهد مثال هایی به آن ها پرداخته شده است. وی اغلب از شاعران سبک خراسانی، آذربایجانی و عراقی تاثیر پذیرفته است. در سطح ادبی شعر حمیدی شیرازی در اشعاری که به استقبال قدما سروده شده است، از استعارات و تشبیهات کلاسیک بهره می گیرد. هنر شاعری وی زمانی به اوج می رسد که طبیعت با حالات درونی شاعر همسانی پیدا می کند و شاعر به فضایی وارد می شود که به شعر «گوتیک» معروف است. در شعر حمیدی، کنایات مربوط به شعر و ادبیات کلاسیک و کنایات و اصطلاحات زمان معاصر دیده می شود و به تلمیحات، خصوصا تلمیحات کتاب شاهنامه فردوسی بسیار اهمیت می دهد؛ لیکن عمده خلاقیت ادبی حمدی در قالب چهار پاره و در مواردی در مثنوی های اوست؛ زمانی که احساسات ناسیونالیستی و ملی گرایی حمیدی با شعر او پیوند می خود، شاعری موفق تر به نظر می رسد. با توجه به گسترش مضامین ادبیات رمانتیک در دهه بیست شمسی می توان گفت که حمیدی بخشی از خلاقیت خود را مدیون این مکتب است. در مجموع اشعار حمیدی شیرازی از انواع صنایع ادبی چه در حوزه لفظی و چه در حوزه معنوی استفاده شده است.

مهدی حمیدی شیرازی ، شعر حمیدی شیرازی، زیبایی شناسی های ادبی شعر حمیدی