بررسی مقایسه ای اندیشه های عاشقانه و عارفانه احمد غزالی در سوانح العشاق با مثنوی معنوی مولوی

پژوهش حاضر سعی دارد به بررسی مقایسه ای اندیشه های عاشقانه و عارفانه احمد غزالی در سوانح العشاق بامثنوی معنوی مولوی بپردازد، این پژوهش با توجه با ماهیت آن در حوزه ادبیات و اندیشه های دو ادیب بهعبارتی احمد غزالی و مولوی و با مو ضوع مقای سه اندیشه های احمد غزالی در سوانح الع شاق با مثنوی معنویمولوی، یک پژوهش ادبی بحساب می آید. این پژوهش به روش کتابخانه ای صورت گرفته و روش جمع آوریداده ها و اطلاعات مورد لحاظ در پژوهش به صورت فیش برداری از مهترین نکات ادبی بوده است. جامعهآماری پژوهش شامل کلیه آثار تدوین شده مرتبط با خواجه مولوی و احمد غزالی می با شد. نتایج را می تواناینگونه بیان نمود که، مولوی جهان را می خواند. او در موارد نادری از مثنوی معنوی می گوید همه پدیده هایجهان صورت هایی اند که معانی ای دارند. معنا با معنا کننده و معنادادن معنا پیدا می کند و محقق می شود ومعنادادن همان (خواندن) (قرائت) است و غزالی عشق را یک اصل اساسی می داند و تمام درجات و مقامات را یامقدمه عشق می داند یا نتیجه آن و عشق را مشروط به معرفت و ادراک دانسته است.

کلیدواژه ها:

اندیشه های عاشقانه وعارفانه ، احمد غزالی ، سوانح العشاق ، مثنوی معنوی مولوی