واکاوی مفهوم عشق به وطن در اشعار عارف قزوینی

ابوالقاسم عارف قزوینی در سال ۱۳۰۰ ه.ق. یا کمی پیش از آن در قزوین متولد شد. او از شاعران برجسته و تاثیرگذاردوره ی مشروطیت است. عارف روایتگر فرهنگ و گاه مفسر وقایع سیاسی-اجتماعی و تاریخ پر آشوب زمانه یخویش است. عارف در آغاز کار ادبی خود از درک اهمیت وقایع سیاسی بسیار دور بود، نخست به شیوه متقدمانبا همان مضمون و محتوی، شعر میسرود. اما رفته رفته با آشنایی بیشتر با محیط و اوضاع و احوال اجتماعی وبروز وقایع انقلابی، به شاعری انقلابی، میهن پرست، مبارزه راه سعادت و جلوگیری از ستم ستمگران بدل می گرددو سرانجام مدافع سرسخت آزادی می شود. در این جستار که به روش توصیفی – تحلیلی است هدف واکاوی اندیشهسیاسی عارف و پاسخ دادن به این سوال که وی چگونه در اوضاع نابسامان توانسته اشعار سیاسی بسراید؟ نتایج بهدست آمده نشان میدهد که انقلاب مشروطه در شکل گرفتن شخصیت حقطلبی و آزادیخواهی عارف نقشیعمده داشت و مبارزه با رژیم سلطنت را به شدت دنبال می کرد و حکومت جمهوری را میستود و به دست آوردنآزادی ملی و اجتماعی را منوط بر به دست گرفتن اسلحه و برانداختن ریشه استبداد می پنداشت. عارف با استفادهاز قالب تصنیف و آمیختن اشعار خویش با امثال و حکم و ضرب المثل های عادی مردم شعر خود را هر چه بیشترساده و روان ساخت. عشق به میهن در تمامی دورانهای زندگانی دشوار شاعر به چشم می خورد.

کلیدواژه ها:

عشق به وطن ، عارف قزوینی ، اوضاع سیاسی