تاثیر بی تمرینی ناشی از ویروس کووید ۱۹ بر توان بی هوازی پا در کشتی گیران بزرگسال شهر کرمانشاه

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویروس کووید ۱۹و بی تمرینی حاصل از آن بر توان بی هوازی پا در کشتی گیران حرفه ای شهر کرمانشاه می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود و آزمودنی ها شامل ۱۸ کشتی گیر بودند که در دوران ویروس کووید ۱۹ تمرینات تخصصی کشتی نداشتند اما تمرینات انفرادی خود را شامل تمرینات مقاومتی و کار با وزنه، دویدن های سرعتی، استقامتی و کوهنوردی انجام می دادند. دو آزمون آمادگی جسمانی به فاصله ی پنج ماه از یکدیگر به عمل آمد که در این فاصله ۴ آزمودنی به ویروس کووید ۱۹ مبتلا شدند و سپس بهبود یافتند، که نتایج حاصل از آزمون آن ها نیز به صورت مجزا گزارش شده است (گروه بیمار شده). آزمون آمادگی جسمانی شامل توان بی هوازی پا بود که به وسیله ی پرش سارجنت اندازه گیری شد.یافته ها: میان توان بی هوازی پا در گروه سالم و گروه بیمار شده تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. همچنین میان توان بی هوازی پا در آزمون اول و دوم در هر دو گروه نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد بی تمرینی ناشی از دوران ویروس کووید ۱۹ برای کشتی گیران، علیرغم اینکه تمرینات انفرادی خود را ادامه می دهند باعث افت برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی در آنان می شود. خصوصا۱ کشتی گیرانی که به این ویروس مبتلا شده اند افت بیشتری را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

کشتی ، کووید ۱۹ ، ویروس کرونا ، آمادگی جسمانی ، توان بی هوازی پا ، پرش سارجنت