بررسی اعتبار امضاء الکترونیکی در حقوق ثبت ایران با نگاهی به حقوق آمریکا

در مقاله حاضر، اعتبار امضاء الکترونیکی در حقوق ثبت ایران با نگاهی به حقوق آمریکا مورد بررسی قرار گرفته است. ضرورت بهره گیری از فناوری جدید ارتباطات و اطلاعات برای ثبت الکترونیکی آنقدر بدیهی است که توجیهی برای قصور از پیش بینی آن در نظام ثبتی کشور وجود ندارد. سوال اساسی که در این خصوص مطرح و مورد بررسی قرار گرفته این است که امضاء الکترونیکی در حقوق ثبت ایران و حقوق آمریکا چه جایگاهی دارد؟ نتایج تحقیق حاکیست که در کشورمان، امضاء الکترونیک بر اساس قانون تجارت الکترونیک دارای اعتبار امضاء سنتی است اما سوابق حقوق ثبت کشورمان در این خصوص ناچیز بوده و ق انون یا رویه خاصی که به تعریف اصطلاحات راجع به ثبت الکترونیکی پرداخته باشد، وجود ندارد. حقوق آمریکا، به دلیل داشتن مقررات صریح برای ثبت الکترونیکی، پیشرفته تر از سایر کشورها محسوب میشود. در آمریکا، دو قانون مهم ثبت الکترونیکی را به رسمیت شناخته و اصول و قواعد حاکم بر آن را تشریح کرده اند. قانون نمونه دفاتر اسناد رسمی، مصوب ۲۰۰۲ به عنوان مقرره ای که در ۵۰ ایالت در مقام قانونگذاری مورد توجه بوده ، مهم ترین قانون در زمینه ثبت الکترونیکی است. علاوه بر آن، قانون نمونه ذخیره الکترونیکی داده های اموال غیرمنقول ، که توسط کنفرانس نمایندگان رسمی برای تصویب قوانین متحدالشکل ایالات متحده ، در آگوست ۲۰۰۴ تدوین گردیده ، حاوی مقرراتی درباره نحوه ذخیره الکترونیکی داده های الکترونیکی (در مقام تولید یا ثبت ) به کار میرود، اهمیت داده اند. داده پیام باید با پیشرفته ترین وسایل روز تهیه و ذخیره شود. در غیر این صورت مدرک الکترونیکی ایجاد شده قابل اعتماد نخواهد بود و به تبع آن سند صادره نیز ارزشی نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

امضاء الکترونیکی ، حقوق ثبت ایران ، حقوق ثبت آمریکا