ارزیابی دانش زیست محیطی دانشجویان دانشگاه های دولتی شهرکرد

زمینه و هدف: نهادهای آموزش عالی، نهادهایی هستند که انتظار می رود با ارائه آموزش های مناسب، آگاهی لازم برای تغییر نگرش و رفتار دانشجویان جهت حمایت از محیط زیست را فراهم نماید. از آنجا که هرگونه برنامه ریزی صحیح و ارائه آموزش های مفید نیازمند شناخت و آگاهی از وضع موجود است، هدف از این پژوهش ارزیابی سطح دانش زیست محیطی دانشجویان و رابطه آن با عوامل اجتماعی است. روش پژوهش: در این پژوهش ۴۰۰ نفر از دانشجویان، با روش نمونه گیری طبقه ای از ۶ دانشکده دولتی استان چهارمحال و بختیاری شهرکرد) انتخاب شده اند. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی و نیز با بهره گیری از تکنیک پرسشنامه انجام پذیرفت. داده های حاصله با استفاده از نرم افزار آماری ۲۳ SPSS استخراج و پردازش شد. یافته ها: یافته های توصیفی تحقیق نشان می دهد که سطح دانش زیست محیطی دانش جویان به نسبت بالا است، ولی میزان این دانش بر حسب نوع دانش کده متفاوت است. به طوری که دانشجویان دانشکده های علوم پزشکی، علوم مهندسی و منابع طبیعی از رتبه های بالاتری در زمینه دانش زیست محیطی برخوردارند. نتایج تحقیق نشان داد که سطح دانش زیست محیطی بر حسب جنسیت نیز متفاوت بوده و دانشجویان دختر بیش از دانشجویان پسر از دانش زیست محیطی برخوردارند. علاوه بر این، یافته های تحلیلی تحقیق نشان می دهد که بین طرز تلقی خانواده از محیط زیست، منابع اطلاعاتی (تلویزیون و فضای مجازی) و پایگاه اجتماعی و اقتصادی دانشجویان ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: بهره گیری از ر سانه های دیداری و نیز آموزش به خانواده ها می تواند به تسهیل امر آموزش کمک نماید. سیاست های زیست محیطی کشور، مستلزم ترویج آگاهی و آموزش زیست محیطی در همه سطوح جامعه ایرانی است. بنابراین، دانشگاه ها می بایست تلاش وسیعی برای مشارکت در همه سطوح جامعه داشته باشند تا راه حل ها را توسعه دهند، دانش را منتقل سازند و آموزش لازم برای تغییر نگرش و رفتار زیست محیطی را ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

نهاد آموزش عالی ، دانش زیست محیطی ، آموزش زیست محیطی