سقط جنین: از سقط جنین درمانی تا سقط جنین ناامن

سقط جنین به عنوان یک مساله ی پزشکی، اجتماعی، اخلاقی و حقوقی از دیرباز در جوامع مختلف مطرح بوده است.صرفنظر از نگاه تقنینی در مورد جرم انگاری یا عدم جرم انگاری این رفتار، در حال حاضر، مسایلی در علم پزشکی مطرح شده که ضرورت نگاهی نو به این موضوع را می طلبد.بعد پزشکی سقط جنین، بیش از سایر ابعاد، باید مورد توجه قرار گیرد. سیاست های بهداشتی، تنظیم خانواده ، کنترل جمعیت و میزان دسترسی زنان به تسهیلات ضد بارداری مدرن، از متغیرهای مهم بر آمار سقط جنین در هر جامعه ای است.در ایران، پس از انقلاب اسلامی، نگاه تقنینی برگرفته از فقه، تا مدت ها سقط جنین را "گناه" و به تبع "جرم" تلقی می نمود.قانون سقط درمانی مصوب ۸۴، نقطه ی عطفی در ضرورت بازنگری به این موضوع پزشکی- حقوقی- اجتماعی را ایجاد نمود، ولی این قانون هرگز نتوانست پاسخگوی نیاز روزافزون جامعه ی ایرانی به مسایل ناشی از سقط باشد.این نوشتار درصدد است با بررسی قانون سقط درمانی، ایرادات و نواقص آن را برشماردو توجه صاحب نظران را به نگرش چند جانبه ی ضرورت های پزشکی، ملاحظات فقهی ،اخلاقی، اجتماعی و حقوقی جلب نماید تا بتوان با شناسایی این نواقص و ایرادات از آمار فزاینده ی "سقط جنین ناامن" در جامعه ی ایرانی کاست. با تدوین مقرراتی که سلامت مادران باردار و جنین را در اولویت قرار می دهد ،می توان جامعه ی ایرانی را به استانداردهای لازم حقوق زنان باردار-حق انتخاب برای ادامه ی بارداری-نوزادان دارای اختلالات ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی-حق پیشگیری از تولد موجودات دارای معلولیت و ناهنجاری-نزدیک نمود و مساله ی سقط جنین را به جای محصور ماندن در دایره ی قانون کیفری و ممنوعیت های فقهی، به دایره ی سلامت پزشکی و رفاه عمومی جامعه بازگرداند.

کلیدواژه ها:

سقط جنین ، سقط درمانی ، سقط ناامن