شیمی کانی ها، دمافشارسنجی توده نفوذی زیاران (غرب طالقان)

در شمال روستای زیاران، سیلی با ترکیب الیوین گابرو تا مونزودیوریت به درون توف­های کرج تزریق شده است. کانی­های غالب در ترکیب این سنگ­ها پلاژیوکلاز، آلکالی­فلدسپار، پیروکسن، الیوین و بیوتیت هستند. ترکیب پلاژیوکلازها از لابرادوریت تا بایتونیت تغییر می­کند. آلکالی­فلدسپارها در محدوده ارتوکلاز و پیروکسن­ها در محدوده دیوپسید قرار می­گیرند. ترکیب الیوین­ها از کریزولیت تا هورتونولیت در تغییر است و اکثر نقاط تجزیه شده در محدوده هیالوسیدریت قرار می­گیرند­. بیوتیت یکی از شاخص­ترین کانی­های فرومنیزین در سنگ­های مورد مطالعه است که از لحاظ ترکیبی بین قطب آنیت و سیدروفیلیت واقع شده و از نوع بیوتیت­های غنی از منیزیم است. بیشتر این بیوتیت­ها از نوع ماگمایی اولیه هستند و بخشی از آنها در محدوده بیوتیت­های دوباره متعادل شده قرار دارند. بیوتیت­­های مورد بررسی، در نمودارهای دوتایی و سه­تایی، که بر پایه اکسیدهای Al۲O۳، MgO و FeO* استوارند، در گستره کالک­آلکالن کوهزایی قرار می­گیرند. دمای جایگیری توده نفوذی زیاران بر اساس تیتانیوم بیوتیت، بین ۶۹۰ تا ۷۸۰ درجه­ی سانتی­گراد محاسبه شده است. همچنین ترکیب شیمیایی پیروکسن­ها بیانگر شکل‎گیری آنها در محیط مرتبط با فرورانش است. میانگین دمای تبلور کلینوپیروکسن­ها حدود ۱۲۱۵ درجه سانتی­گراد ارزیابی شده و فشار تبلور محاسبه شده برای کلینوپیروکسن­های این مجموعه کمتر از ۹ کیلوبار است.

کلیدواژه ها:

زیاران ، الیوین‎گابرو ، مونزودیوریت ، بیوتیت ، پیروکسن