بررسی بیواستراتیگرافی نانوفسیل های آهکی رسوبات پالئوسن ‒ ائوسن میانی در شمال شرق کازرون

چکیده در مطالعه حاضر، جهت بررسی بیواستراتیگرافی نانوفسیل های آهکی رسوبات پالئوسن – ائوسن میانی، رسوبات قسمتهای فوقانی سازند گورپی و قسمتهای ابتدایی سازند پابده در شمال شرق کازرون (تاقدیس شاه نشین) مطالعه شد. ضخامت محدوده مورد مطالعه در برش مذکور ۵۰ متر و ترکیب سنگ شناسی آن شامل سنگ آهک مارنی، شیل مارنی و مارن می باشد. بررسی نانوفسیل های آهکی در محدوده مورد مطالعه منجر به شناسایی تعداد ۱۸۰ گونه از ۳۱ جنس از نانوفسیل های آهکی گردید. بر اساس جنس و گونه های شاخص شناسایی شده و بر مبنای زوناسیون آگنینی و همکاران (Agnini et al., ۲۰۱۴) بیوزون هایCNP۳ تا CNP۱۱ در رسوبات پالئوسن و بیوزونهای CNE۱ تا CNE۸ در رسوبات ائوسن ثبت شد که منطبق بر بیوزونهایNP۳ تا NP۹ (در رسوبات پالئوسن) و NP۱۰ تا NP۱۴ (در رسوبات ائوسن) از زوناسیون مارتینی (Martini, ۱۹۷۱) می باشد. بر اساس تجمع نانوفسیل های آهکی و بیوزونهای نانوفسیلی ثبت شده، مرز پالئوسن ‒ ائوسن در حد فاصل زونهای CNP۱۱/NP۹ و CNE۱/NP۱۰ قرار گرفت که در محدوده آخرین حضور گروه Fasciculithus richardii و ضخامت ۲۲ متری می باشد. انقراض جنس Fasciculithus نیز در ضخامت ۲۳ متری با آخرین حضور گونه Fasciculithus tympaniformis ثبت شد که شاخص ابتدای ائوسن می باشد. همچنین ظهور جنس و گونه هایی از قبیل Rhomboaster spp.، Tribrachiatus bramlettei و گونه نامتقارن Discoaster araneus مشابه با سایر نقاط دنیا در محدوده مرز پالئوسن ‒ ائوسن ثبت گردید.

کلیدواژه ها:

زیست‎چینه نگاری ، سازند پابده ، سازند گورپی ، نانوفسیل های آهکی ، مرز پالئوسن- ائوسن