حدیث رضایی - Department of Ecology, Institute of Science and High Technology and Environmental Sciences, Graduate University of Advanced Technology, Kerman, Iran
سید محمد جواد آروین - Department of Ecology, Institute of Science and High Technology and Environmental Sciences, Graduate University of Advanced Technology, Kerman, Iran
حکیمه علومی - Department of Ecology, Institute of Science and High Technology and Environmental Sciences, Graduate University of Advanced Technology, Kerman, Iran

در این بررسی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با فلز سنگین کادمیوم در دو سطح (صفر و ۱۰۰ میکرومولار)، دو سطح ۲۴-اپی براسینولید (صفر و ۷۵/۰ میکرومولار) و دو سطح نانوذره سیلیس (صفر و ۵۰ میلی گرم در لیتر) روی گیاه گوجه فرنگی انجام شد. تنش کادمیوم به طور معنی داری باعث کاهش پارامتر های رشدی، محتوای کلروفیل و همچنین افزایش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدئید، پراکسید هیدروژن و افزایش تجمع کادمیوم در برگ گیاه گوجه فرنگی شد. نتایج نشان داد که پیش تیمار نانوذره سیلیس منجر به بهبود ویژگی های رشدی و افزایش فعالیت پلی فنول اکسیداز در برگ گیاه تحت تنش گردید. کاهش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدئید و پراکسید هیدروژن، به دنبال کاهش تجمع کادمیوم در این تیمار مشاهده شد. پیش تیمار ۲۴-اپی براسینولید نیز منجر به کاهش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدئید، پراکسید هیدروژن و همچنین افزایش وزن تر اندام هوایی، نسبت طول ریشه به طول ساقه، فعالیت پلی فنول اکسیداز و کاتالاز و کاهش تجمع کادمیوم در برگ گیاه تحت تنش شد. بر اساس نتایج اثر متقابل پیش تیمار نانوذره سیلیس و ۲۴-اپی براسینولید بر محتوای مالون د آلدئید و پراکسید هیدروژن و نیز وزن خشک ریشه، فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز و کاهش تجمع کادمیوم در برگ معنی دار بود. به نظر می رسد تیمار های نانوذره سیلیس و ۲۴-اپی براسینولید با بهبود ویژگی های بیوشیمیایی و مقاومت آنتی اکسیدانی گوجه فرنگی منجر به افزایش رشد و تخفیف تنش کادمیوم می گردد.

Polyphenol oxidase, Hydrogen peroxide, Phenolic compounds, Catalase, Tomato, پلی فنول اکسیداز, پراکسید هیدروژن, ترکیبات فنولی, کاتالاز, گوجه فرنگی