تاثیر فعالیت های جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام

مقدمه: دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی افراد به شمار می رود و به نظر می رسد که فعالیت بدنی یکی از عوامل موثر در بهبود کیفیت همه ابعاد زندگی این دوران است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت های جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام با استفاده از روش تحلیل مسیر می باشد. روش : این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان ۶۰ سال و بالاتر شهر ایلام می باشد که تعداد ۲۰۰ نفر(۱۴۴ مرد و ۵۶ زن) از آنها به روش طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد بین المللی فعالیت جسمانی (IPAQ)، کیفیت زندگی (SF-۳۶)، رضایت از زندگی (SWLS) و مقیاس امید (AHS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ۲۲ SPSS  و ۲۰ AMOS  استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت جسمانی با ضریب مسیر ۳۴/۰ بر بعد جسمانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر ۳۰/۰ بر بعد روانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر ۳۰/۰ بر امید و با ضریب مسیر ۲۵/۰ بر رضایت از زندگی اثر گذار است. همچنین امید با ضریب مسیر ۲۳/۰ بر رضایت از زندگی اثرگذار است. نتیجه گیری: فعالیت های بدنی ویژه سالمندان بر کیفیت، امید و رضایت از زندگی سالمندان اثرگذار است؛ بنابراین اجرای برنامه های ورزشی منظم در مراکز مراقبتی سالمندان و پارک ها می تواند به عنوان روشی جهت ارتقاء سلامت و بهبود زندگی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

Elderly ، Quality of life ، Hope ، Life satisfaction ، Physical activity ، Ilam. ، سالمند ، کیفیت زندگی ، امید ، رضایت از زندگی ، فعالیت بدنی ، ایلام.