شیوع چاقی و اضافه وزن در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز در سال ۱۳۹۵ و ارتباط آن با فعالیت جسمانی

 مقدمه: شیوع اضافه وزن و چاقی در افراد سالمند رو به افزایش است و میزان شیوع چاقی در زنان سالمند بیشتر از مردان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی شیوع چاقی و اضافه وزن در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز و ارتباط آن با فعالیت جسمانی است. روش: تعداد ۱۸۶ زن سالمند  مقیم خانه های سالمند شیراز (در سال ۱۳۹۵) به طور داوطلبانه در این پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی شرکت کردند. ابتدا قد و وزن آزمودنی ها جهت محاسبه شاخص توده بدنی، محیط دور کمر و دور باسن جهت محاسبه چاقی شکمی محاسبه شد. برای ارزیابی وضعیت آمادگی جسمانی از پرسشنامه فعالیت جسمانی بین المللی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ۱۶/ SPSS و آزمون های آماری ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن و کروسکال والیس و یومان ویتنی استفاده شد (۰۵/۰ =α). یافته ها: نتایج نشان داد که در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز، میزان شیوع چاقی عمومی ۷/۲۳ درصد، شیوع اضافه وزن ۵/۵۷ درصد و ۸/۱۸ درصد دارای شاخص توده بدنی نرمال بودند. همچنین ۶/۸۷ درصد زنان دارای چاقی شکمی و ۴/۱۲ درصد دارای وضعیت طبیعی بودند. بین میزان فعالیت جسمانی و شاخص توده بدنی (۰۰۱/۰=p، ۳۶/۰-=r) و بین میزان فعالیت جسمانی با چاقی شکمی (۰۴/۰=p، ۱۸/۰-=r) ارتباط معنی دار معکوسی مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع نسبتا بالای اضافه وزن و چاقی در زنان سالمند و وجود رابطه معکوس آن با میزان فعالیت جسمانی می توان نتیجه گرفت که میزان فعالیت جسمانی سالمندان  می تواند میزان چاقی عمومی و شکمی را تحت تاثیر قرار دهد. لذا می توان جهت پیشگیری و کاهش میزان چاقی و اضافه وزن با توجه به شرایط خاص سالمندان فعالیت جسمانی را افزایش داد.  

کلیدواژه ها:

physical activity ، obesity ، overweight ، elderly women. ، فعالیت جسمانی ، چاقی ، اضافه وزن ، زنان سالمند.