صورت پردازی؛ ادله ی تحریم و نقد آنها

با نگاهی به سیر تاریخی حکم صورتگری به این نتیجه می رسیم که این حرفه بیش ازآنکه در فقه اسلامی به آن توجه شود، در امور آیینی مانند بت پرستی به آن توجه شده است. بر این اساس، با فرض انتفای موضوع، ادله فقهی صورتگری اعم از نقاشی و مجسمه سازی در عصر حاضر به خوانشی دوباره نیاز دارد. در خصوص مجسمه و نقاشی صور بدون روح، در جواز ایجاد و نگهداری آن ها، بین فقها اختلافی نیست؛ اما شماری از فقیهان، کشیدن عکس و شکل جان داران را همانند پیکرتراشی و تندیس موجود جان دار حرام می دانند. آنچه مهم است بحث و بررسی دلیل های این دیدگاه است. بعد از بحث و تحقیق درباره  ادله قائلان به حرمت، معلوم شد که در قرآن کریم آیه صریحی مبنی بر حرمت وجود ندارد و هر دو دلیل اجماع و اخبار نیز ناتمام است؛ زیرا اجمالا اجماع یادشده، اجماع مدرکی و غیرقابل استناد است. همچنین بیشتر روایات مورد استناد یا ازنظر سند و یا ازنظر دلالت، خدشه و نقدپذیر هستند.

کلیدواژه ها:

حکم فقهی صورت گری ، هنر ، نقاشی ، مجسمه سازی