مقایسه اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مرزی، همدلی و عملکرد نورون های آیینه در افراد با سبک دلبستگی ایمن و نا ایمن

هدف پژوهش حاضر مقایسه اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مرزی، همدلی و عملکرد نورون های آیینه ای در افراد معتاد مزمن و افراد بدون سابقه اعتیاد با سبک دلبستگی ایمن و ناایمن بود. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش در بخش افراد معتاد مزمن، شامل کلیه معتادان مرد وابسته به مواد افیونی(تریاک و هروئین) در حال ترک بودند که به مراکز درمان اعتیاد شهر تهران در سال ۱۳۹۸ مراجعه نمودند. روش نمونه گیری این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷)، پرسشنامه همدلی داویس(۱۹۸۳)، پرسشنامه چندمحوری بالینی میلون۳ و دستگاه الکتروانسفالوگرافیاست. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که اثر اصلی سبک دلبستگی معنادار بود(p<۰.۰۵). براین اساس تفاوت بین دو گروه افراد با سبک دلبستگی ایمن و ناایمن در شخصیت ضد اجتماعی، شخصیت مرزی، همدلی و عملکرد نورون های آینه ای در کانال cz تایید شد. براین اساس باید گفت که در هر دو گروه معتاد و غیرمعتاد سبک دلبستگی نا ایمن تاثیر بیشتری بر شخصیت ضد اجتماعی، شخصیت مرزی، همدلی و عملکرد نورون های آینه ای در کانال CZ دارد. همچنین افراد با با سبک دلبستگی ایمن از دیدگاه روانکاوانه- توانایی بهتری برای کنترل نیازهای زودگذر و تکانش های رفتاری خود دارند. بهره مندی از یک فراخود (super ego) قوی، به خود (ego) فرد این امکان را می دهد که با قدرت بیشتری به مدیریت و کنترل هیجانات و تکانش های نهاد (id) بپردازد. به تعویق انداختن نیازهای آنی و زودگذر، توجه و تمرکز انسان را به سوی ارضای نیازهای مهم تر و بلندمدت تر جلب می کند که نقش موثری را در سلامت روانی فرد بازی می کنند و همچنین، از میزان اضطراب های روان رنجورانه ناشی از درگیری های بین ساختارهای شخصیت می کاهد و این عوامل منجر کنترل بیشتر بر روی رفتار و کاهش رفتارهای تکانشی در این افراد می گردد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ضد اجتماعی ، شخصیت مرزی ، همدلی ، عملکرد نورون های آیینه ای ، سبک دلبستگی