بررسی حکم جواز یا تحریم سقط جنین از منظر قرآن و احادیث ائمه (ع)

زمینه و هدف: سقط جنین به ختم حاملگی قبل از هفته بیستم گفته می شود. بسیاری از مسائل اجتماعی مانند داشتن فرزند زیاد، بارداری های ناخواسته و یا نامشروع بودن فرزند، شرایط را برای سقطجنین فراهم کرده است. بر اساس دین اسلام، زمانی که روح در بدن دمیده می شود، حیات آغاز شده و جنین داخل رحم را باید یک انسان به شمار آورد. اسلام برای جنین انسان حتی در مرحله انعقاد نطفهو قبل از دمیده شدن روح، کرامتی خاص در نظر گرفته است. بر این اساس محروم کردن جنین از حق حیات، یک مسئله غیرشرعی و غیر اخلاقی می باشد اما در شرایط خاص ممکن است واجب گردد.بررسی حکم سقط جنین و حرمت یا جواز آن از دیدگاه قرآن و احادیث معصومین(ع)، هدف این مقاله است. روش شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع مقاله مروری است که با استناد بر منابع با ارزشی چون آیات قرآن کریم و احادیث و روایات معصومین و با بررسی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی Noor، SID, mags و موتور جستجوی Google Scholar و کلید واژه های سقط جنین، جنین، اسلام و فقه گردآوری شده است. یافته ها: سقط جنین هرچند حرام است اما مانند هر حرامی در صورت حرج و سختی شدید، جایز می گردد. از متون اسلامی چنین برداشت می شود که بعد از سپری شدن چهار ماه از دوران جنینی، روح در جسم او دمیده می شود. بر این مبنا، سقط جنین به دو نوع قابل تقسیم است: سقط جنین قبل از دمیده شدن روح در جسم و سقط جنین پس از دمیده شدن روح در جسم؛ که در این زمینه نظرات فقهای اسلام قابل تفکر و تامل می باشد. با توجه به نظر اکثر فقهای شیعه، سقط جنین در هر مرحله ای که باشد مستحق مجازات است و از نظر برخی دیگر، از بین بردن نطفه حتی قبل از استقرار آن در رحم صحیح نمی باشد. در مقابل، برخی معتقدند سقط در شرایط خاص مجاز می گردد نتیجه گیری: آنچه از مفاهیم حکم اولیه سقط جنین برداشت می شود، حرمت مطلق آن است. اما باتوجه به مسائل اجتماعی رایج در جهان امروز، در شرایط خاص و در صورت سختی و حرج برای والدین جنین یا جامعه و با نگاه خاص به مبانی قرآن کریم و بیانات فقهای شیعه، حکم حرمت سقط قابل تغییر به جواز است که صراحت تصمیم گیری در این زمینه ملزوم تحقیقات گسترده و تعمق بیشتر در کلام قرآن مجید می باشد.

کلیدواژه ها:

سقط جنین ، جنین ، اسلام ، فقه