بررسی ابعاد فقهی و حقوقی القای باروری پس از مرگ از دیدگاه مذاهب اسلامی

زمینه و هدف: انتقال نطفه پس از مرگ یکی از روش های تلقیح مصنوعی است که امروزه جهت فرزند دار شدن زوج های نابارور مطرح میشود؛ همچنین ممکن است در شرایطی که یکی از زوجین فوتکرده باشند از این روش استفاده شود. در این شیوه، پزشک متخصص با استفاده از گامت متوفی مبادرت به باروری شخص می نماید. فارغ از جنبه ی حقوقی و قانونی عمل مذکور، آنچه که در مورد این عملمورد بحث است مسائل اخلاقی و احکام شرعی آن است. به همین دلیل هدف از این مطالعه بررسی ابعاد فقهی و حقوقی القای باروری پس از مرگ از دیدگاه مذاهب اسلامی می باشد. روش شناسی: مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مروری بوده و با روش کتابخانه ای و اهتمام بر کتب مذهبی و احادیث با جستجو در منابع کتابخانه ای و الکترونیکی با کلمات کلیدی"تولید مثل، مرگ، اسلام" در بازه ی زمان ۲۰۲۰-۲۰۱۶ انجام گرفت. یافته ها: باروری پس از مرگ از لحاظ قانونی و مسائلی نظیر سرنوشت و رفاه کودک، تعریف خانواده و بررسیهای حقوقی مورد بحث است؛ علی الخصوص اگر باروری زوجه مطرح باشد. در فقه اسلامی، قبل از پیشرفت های علم پزشکی و برداشت گامت از شخص متوفی، تولید مثل پس از مرگ تنها در صورت فرزند آوری و حفظ استحکام خانواده تاکید شده است، موضوع تعین وضعیت نسب کودک و مسائلی همچون ارث، نفقه، حضانت، محرمیت و ... نیز اهمیت دارد. از لحاظ شرعی فقها نظرات متفاوتی دارند.بسیاری از فقهای امامیه، حنفیه، حنبلیه و ظاهریه مرگ را پایان رابطه زوجیت و تلقیح پس از مرگ را حرام دانسته اند. از طرفی برخی از فقهای امامیه و شافعیه قائل بر بقای رابطه زوجیت در ایام عده هستند و تلقیح در این ایام را جایز می دانند

کلیدواژه ها:

تلقیح مصنوعی ، فقه ، باروری پس از مرگ