فخرالسادات حسینی - دکتری روان شناسی تربیتی، هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، نسیبه تهران
فریبا سبزچمنی - کارشناسی ارشد معماری، عضو نظام مهندسی تهران
ویلیام دی اس کیلگور - PhD .Member of the Graduate Faculty. Professor, Psychiatry ،, Psychology.

مقدمه: برای مبارزه با شیوع کووید-۱۹، بسیاری از جوامع محدودیت هایی را برای جابجایی شخصی اعمال کردند که اغلب به آن « قرنطینه سازی» می گویند. ما فرض کردیم که ادامه قرنطینه ممکن است با افزایش احساس پرخاشگری همراه باشد.اهداف: مقایسه میزان پرخاشگری کامل" در افراد حاضر در قرنطینه و غیر قرنطینه.روشها: در طول شش ماه اول همه گیری کووید-۱۹، پرسشنامه پرخاشگری باس پری (BPAQ') در مجموع ۵۹۲۸ بزرگسال به طور متناسب از سراسر ایالات متحده طی نظرسنجی های مقطعی آنلاین مستقل که هر ماه جمع آوری می شوند، اجرا شد. داده ها در طول دوره ۶ ماهه بین افرادی که در قرنطینه بودند با افرادی که تحت چنین محدودیتهایی نبودند، مقایسه شد.یافته ها: نمرات پرخاشگری کل BPAQ اثر اصلی قابل توجهی را برای "وضعیت "ماه و قرنطینه" و همچنین اثر متقابل ( ماه و قرنطینه) معنی دار را نشان داد، با افزایش نمرات برای کسانی که گزارش می دهند تحت قرنطینه هستند، نسبت به کسانی که هیچ محدودیتی را گزارش نمی کردند. همین الگو برای هر چهار خرده مقیاسBPAQ ، از جمله پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت مشهود بود. محدودیت ها: نمونه گیری تصادفی از کل جامعه امکان پذیر نبود، بنابراین تعمیم نتایج باید با احتیاط انجام شود. علاوه بر این، داده ها به صورت مقطعی جمع آوری شدند و نمی توان آنها را منعکس کننده تغییرات طولی در افراد در نظر گرفت. در نهایت، طراحی پیمایش مقطعی به این معنی است که نمی توان به طور یقین استنباط کرد که قرنطینه ها باعث افزایش پرخاشگری شده است. نتیجه گیری: قرنطینه ها با سطوح بالایی از پرخاشگری همراه بود که در ماه های آخر همه گیری بالاتر نشان داد.

ویروس کرونا، قرنطینه، پرخاشگری، خشم، خصومت، نظر سنجی، آنلاین