سیدمرتضی مرندی - گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمدحسین باقری پور - گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مهدی کیوان فر - گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه شهید باهنر کرمان

امروزه به منظور تثبیت و بهسازی زمینهای سست و بالا بردن ظرفیت برابری آنها روشهای بسیار گسترده و متنوعی به کار می رود. یکی از مناسبترین روشها استفاده از میکروپایلهاست که کاربرد آن به دلایلی نظیر صرفه جویی در زمان، کاهش هزینه های اجرایی، مصالح کمتر، امکان تجهیز و حمل سریعتر وسایل برای اجرای میکروپایل و کنترل نشستها در حال افزایش است. این مقاله بر تثبیت و بهسازی زمینهای شالیزار شمال ایران به منظور عبور دکلهای خطوط انتقال نیرو با استفاده از این روش تاکید دارد. این زمینها به لحاظ ژئوتکنیکی و ویژگی های زمین ساختی، زمینهایی سست با ظرفیت باربری بسیار کم محسوب می شوند و استفاده از میکروپایلها برای تثبیت و بهسازی این زمینها، روشی مناسب به نظر می رسد. در این راستا مطالعه موردی بر روی منطقه ای در جواب پست 63 کیلو ولت شهر رشت نزدیک خمام واقع در 10 کیلومتری شهر رشت انجام گرفت. با تعیین مشخصات فنی لایه های خاک مزبور و استفاده از نرم افزار المان محدود LUSAS کاربرد میکروپایل جهت استفاده در این منطقه مورد ارزیابی قرار گرفت. در تحلیل انجام شده تنشهای قائم ناشی از بارهای فشاری 4و8و12 تن در فواصل 0/5 و 6 متری از جدار خارجی میکروپایل محاسبه گردید و نتایج بدست آمده با تنشهای قائم محاسبه شده از تئوری رانکین مقایسه گردیده است. نتایج نشان می دهد که تنشهای محاسبه شده، تئوری رانکین را ارضاء نموده و از ضرایب اطمینان بالایی برخوردار است. نظر به اینکه نتایج بدست آمده قسمتی از تحقیقات کلی در منطقه است، مقایسه اقتصادی کاربرد میکروپایل با دیگر عوامل تثبیت در حال بررسی می باشد.