میثم کوه پیما - دانشجوی دکترا، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
مرتضی طالبیان - دانشیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
لینگ چن - استاد، انستیتو زمین شناسی و ژئوفیزیک، آکادمی علوم چینی، پکن، چین
عبدالرضا قدس - دانشیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی زنجان، زنجان، ایران
منوچهر قرشی - دانشیار، گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

رشته کوه های کپه داغ و بینالود- آلا داغ در مرز شمال خاوری پهنه برخوردی عربی- اوراسیا واقع شده و از دیدگاه ساختاری دارای اهمیت می باشند. با توجه به وجود شهرهای بزرگ با پیشینه تاریخی، داده های خوبی از تاریخچه فعالیت لرزه ای در این ناحیه وجود دارد، اما داده های لرزه ای دستگاهی با کیفیت مناسب تا پیش از این پژوهش اندک است. در این پژوهش، داده های شبکه لرزه نگاری موقت ایران- چین که به مدت ۱۳ ماه در این محدوده فعال بوده، مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس این داده ها، تعداد ۳۷ سازوکارکانونی با روش قطبیت اولین رسید موج P تعیین گردید که شامل ترکیبی از سازوکارهای راستالغز، راندگی و عادی می باشد. تجمع محسوسی از سازوکارهای کانونی زمین لرزه ها در پیرامون مرز البرز خاوری و کپه داغ و در راستای دره رودخانه اترک دیده می شوند. همچنین مرز جنوبی و باختری بینالود، فعالیت نسبی بیشتری را نشان می دهند. بزرگای محلی (ML) رخدادها ۵ .۳  تا ۹ .۴   و عمق لرزه خیزی حداکثر تا ۲۰ کیلومتری می باشد. بیشترین فراوانی رخدادها در عمق حدود ۱۰ کیلومتری مشاهده می شود. محورهای تنش و بردارهای لغزش بدست آمده از سازوکارهای کانونی، به خوبی با وضعیت کینماتیک گسل های اصلی و رژیم زمین ساختی منطقه سازگار بوده و لرزه زا بودن این گسل ها را تایید می نماید. همچنین این داده ها وجود مولفه راستگرد گسل های کپه داغ خاوری، بینالود و هر دو مولفه چپ گرد و راست گرد در کپه داغ مرکزی را نشان می دهد.

لرزه زمین ساخت, سازوکار کانونی, کپه داغ, بینالود, ایران