کانی شناسی و زمین شیمی عناصر اصلی و جزئی پهنه دگرسانی آرژیلیک محدوده کمر، شمال باختر ایران

عملکرد فرایندهای دگرسانی بر توف های ائوسن در محدوده کمر (جنوب استان اردبیل، پهنه طارم- هشتجین) موجب تشکیل زون دگرسانی آرژیلیک گسترده ای شده است. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل کنترل کننده دگرسانی آرژیلیک با استفاده از مطالعات کانی شناسی و شاخص های شیمیایی دگرسانی است. کانی های کوارتز،کائولینیت، مسکوویت (از نوع سریسیت)، روتیل، آناتاز، ایلیت، دیاسپور، آلونیت، آلبیت، کلینوکلر، جاروسیت، ژیپس، پیریت، اورتوکلاز و دولومیت، کانی های زون آرژیلیک هستند. کانی سازی سولفیدی شامل پیریت (به طور غالب)، کالکوپیریت، بورنیت، کالکوسیت، گالن و اسفالریت می باشند. شاخص شیمیایی دگرسانی(CIA) از ۵۱/۵۵ تا ۷۴/۳ درصد و شاخص کانی شناسی دگرسانی (MI) از ۸/۲۲ تا ۴۸/۳ درصد متغییر است که بیانگر شدت دگرسانی حدواسط تا بالای کانی های فلدسپار است. مقدار شاخص مافیک دگرسانی(MIA (O)) نیز از ۴۸/۸۷ تا ۸۸/۵۵ درصد در تغییر بوده و نشان دهنده دگرسانی کانی های فرومنیزین (پیروکسن و آمفیبول) موجود در توف ها می باشد. . تهی شدگی بیشتر عناصر و از جمله برخی عناصر نامتحرک (  LREEs و Zr، Y، V  ،Al)، حضور کانی های نشان دهنده pH اسیدی مانند جاروسیت ، آلونیت و کانی های حرارت بالا مانند روتیل و آناتاز، وجود کوارتز حفره ای در برخی مناطق دگرسان شده و غنی شدگی همزمان As، Sb و Mo در زون دگرسان شده آرژیلیکی کمر، دارای مشابهت هایی با دگرسانی های سیال داغ کانسارهای اپی ترمال سولفیداسیون بالا می باشد.

کلیدواژه ها:

زمین شیمی ، دگرسانی آرژیلیک ، شاخص های زمین شیمیایی ، تغییرات جرم ، پهنه طارم-هشتجین