علی بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ اسلام، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پاکستان بعد از تاسیس در سال ۱۹۴۷م.، محل تنازع جریانات اسلام گرا و غربگرا بوده است. این تنازع در دوران دولت اسلام گرای ضیاءالحق ( ۱۹۸۸-۱۹۷۷م.)، به علت پیادهسازی گزاره های اسلامی و تلاش برای تعمیق انگاره های دینی در جامعه، وزن بیشتری به خود گرفت. از جمله چالش های ا سلامی سازی پاک ستان در دوران ضیاءالحق، مربوط به حقوق زنان بوده که موجب تحریک جریانات فمینیستی و مدرن زیستی شد. جریانات فمینیستی بمثابه ی اوپوزوسیون۵ فرهنگی دولت ضیاء به کنشگری اجتماعی می پرداختند و همین امر که منبعث از افتراق مبنایی آن ها بود، جریانات فمینیستی را در مقابل گروه های زن ا سلامگرا مانند شاخه ی زنان حزب جماعت ا سلامی قرار داد. این ج ستار با رویکرد توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ به چیستی و چگونگی تنازع حقوقی و فرهنگی جریانات فمینیستی با جریانات اسلام گرا پیرامون حقوق زنان در دولت ضیاءالحق می باشد. از این رو در این جستار این مدعا مطرح شده که جریانات فمینیستی با ایجاد انجمن های متعدد، سعی در ا شاعت و سرایت انگاره های فمینیستی در جامعه برای ایجاد اصلاحات حقوقی داشته اند. دستیابی به این مطلب که جریانات فمینیستی با ایجاد انجمن های عدیده و فعالیت های حقوقی خود، موجب کند شدن سیاست های اسلامی سازی دولت ضیاء و پاشش انگاره های مدرن زیستی در جامعه ی زنان پاکستان شدند، از جمله دستاورد های این پژوهش است.

اسلام، فمینیسم، دولت ضیاءالحق، زنان جماعت اسلامی، انجمن های فمینیستی.