نقش آب انبارها در استمرار حیات در شهر یزد

آب در تمامی فرهنگ ها و ملیت ها اهمیت والایی دارد، ایرانیان همیشه با دیده احترام به آن نگریسته اند. در ایران بارندگی کم از یک سو و پراکنش نامناسب آن از سوی دیگر موجب بحران کم آبی و خشکسالی می شود. فصلی بودن آب رودخانه ها وعدم دسترسی به آب باعث ایجاد تمهیدات گوناگونی جهت تامین آب شیرین در فصول خشک سال شده است. در چنین شرایطی از گذشته های دور برای تامین آب و رفع بحران های مذکور، روش های مختلفی ابداع شده است که یکی از آنها استفاده از آب انبار می باشد. آب‌انبار را یکی از بناهای زادبومی ایران به‌شمار می‌آورند که از موقعیت خاصی نیز در فرهنگ و اعتقادات آنها، بهره‌مند بوده‌ است . قدیمی ترین آثار به جای مانده از آب انبار تقریبا با پیدایش اولین تمدن های ایران هم زمان است. در شهرهای خشک وکم آبی مانند یزد ارزش آب بیش از هر جای دیگر احساس می شود. در این شهر بیش از 75 آب انبار وجود دارد به دلیل وضعیت خاص اقلیمی که منطقه ای خشک و کم آب است؛ همیشه در تنگنای تهیه، حفظ و توزیع آب بوده و هستند. لذا روش هایی برای بهره برداری از آب به کار برده اند که این روش ها طی سال ها با فرهنگ و معماری مردم این شهر آمیخته شده است. در تحقیق حاضر «آب انبار» که یکی از روش ها و فنون سنتی و بومی می باشد؛ با تاکید بر آب انبارهای یزد مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

آب انبار ، یزد ، آب شرب ، کم آبی