تاثیر تنگ شدگی کانال و زاویه آب شکن در کاهش آب شستگی

آب شکن ها سازه هایی هستند که معمولا در حفاظت دیواره خارجی قوس ها و طرح های اصلاح مسیر رودخانه، به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله مسائل مهم در طراحی آب شکن ها، پدیده آب شستگی موضعی دماغه آن ها است که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی به وجود می آید. در این تحقیق بررسی آزمایشگاهی تاثیر طول و زاویه قرارگیری آب شکن فرعی در بالادست آب شکن اصلی، در کاهش فرسایش در دماغه اولین آب شکن انجام می گیرد. برای این منظور از یک آب شکن کوتاه تر (فرعی) در بالادست اولین آب شکن استفاده می شود که به دو صورت عمود بر جریان و زاویه دار نسبت به جریان قرار می گیرد. در این مقاله عوامل بی بعد، نسبت تنگ شدگی ۰.۳ و ۰.۳۵ و ۰.۴ و ۰.۴۵=L/B (L طول آب شکن اصلی و B عرض کانال) نسبت طول آب شکن فرعی به طول آب شکن اصلی ۰.۵ و ۶/۰ و ۷/۰L’/L=، (L’ طول آب شکن فرعی) و x فاصله بین آب شکن اصلی با فرعی ۲.۵ و ۲ و ۱.۵ و ۱ و ۰.۵= x/L و d۱ بیشینه عمق فرسایش در دماغه آب شکن اصلی بدون کاربرد آب شکن فرعی برای نسبت تنگ شدگی های مختلف مورد مطالعه قرار گرفته اند. نتایج بر­اساس برازش رگرسیونی بر داده های آزمایشگاهی به صورت رابطه ای برای تخمین میزان کاهش آب شستگی دماغه اولین آب شکن، نسبت به دو حالت بدون آب شکن فرعی و با آن ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

حفاظت دیواره ، طراحی ، دماغه ، رگرسیون ، مدل آزمایشگاهی