بررسی منحنی های عمق–سطح–تداوم بارش استان اصفهان

روابط عمق– سطح– بارش به عنوان ابزاری مهم در مطالعات حوزه های آبخیز به خصوص در مناطق فاقد آمار و اطلاعات است.این روابط اطلاعات ارزشمندی از بارش متناسب با تداوم و سطح فراگیر آن می دهد. به عنوان مثال شناخت دقیق توزیع مکانی بارش می تواند برای مطالعه دقیق ساز و کارسیلاب بسیار مفید باشد. درتحقیق حاضر، بررسی توزیع مکانی بارش در منطقه استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفته است. در بین آمار مشاهداتی ایستگاه های ثبات، تعداد ۱۶۵۴ رگبار با تداوم های کم تر از یک ساعت تا ۷۲ ساعت استخراج و مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به وسعت زیاد منطقه و عدم هم گنی سطوح بارش، رگبارهای فراگیر کوتاه تر از ۲۴ ساعت در کل منطقه مشاهده نشد. لذا از رگبارهای فراگیر ۲۴  ساعت برای استخراج رگبارهای کوتاه مدت استفاده شد. در نهایت هفت رگبار فراگیر با تداوم ۲۴  ساعت انتخاب و از این بین،سه رگبار شاخص که بیان گر حداکثر وقایع ثبت شده است، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به همبستگی ضعیف بارش با ارتفاع در منطقه، گرادیان بارندگی غیر قابل استناد بوده؛ لذا به­ منظور ترسیم منحنی های همباران، از روش های زمین آماری  کریجینگ، کوکریجینگ، IDW و TPSS  استفاده شده است. آزمون روش های مختلف زمین آمار بیان گر دقت روش کریجینگ در غالب تداوم های رگبار خواهد بود. از بین روش های کریجینگ نیز مدل گوسی و کروی نسبت به سایر مدل ها ارجحیت دارد.

کلیدواژه ها:

باران نگار ، کوتاه مدت ، توزیع مکانی ، زمین آمار ، همبستگی