بررسی خشکسالی های دهه ۲۰۳۰-۲۰۱۱ تحت اثر تغییر اقلیم، مطالعه موردی: حوزه آبخیز اسکندری، استان اصفهان

مطالعه تغییرات اقلیمی و تاثیر آن بر شدت و تواتر خشکسالی­ های دهه­ های آتی می­ تواند به برنامه ­ریزی به­ منظور استفاده صحیح منابع آب و سازگاری با آثار مخرب پدیده خشکسالی کمک شایانی نماید. در این پژوهش به ارزیابی تغییرات اقلیمی دوره ۲۰۳۰-۲۰۱۱ و اثر آن بر خشکسالی حوزه آبخیز اسکندری پرداخته شده است. بدین منظور پس از ارزیابی توانایی LARS-WG در شبیه ­سازی دوره ۲۰۰۸-۱۹۶۵ بر اساس سناریوی پایه، اقدام به ریز مقیاس­ نمایی برون­ دادهای مدل HadCM۳ تحت دو سناریوی A۲ و B۱ و پیش‎­بینی دمای کمینه، بیشینه و بارش و بررسی شاخص خشکسالی SPI شده است. بر اساس سناریوهای A۲ و B۱ دمای کمینه افزایش ۰.۳ تا ۱.۶ درجه سانتی­ گراد را در ماه­ های مارس، ژوئن، ژوئیه و سپتامبر خواهد داشت. بیشترین و کمترین افزایش دمای بیشینه به ­ترتیب مربوط به می و فوریه به میزان ۱.۶ و ۰.۰۲ درجه سانتی ­گراد است. نتایج نشان از افزایش ۷.۲ تا ۱۰.۹ درصدی متوسط بارش سالانه دارد. اما از آن­ جایی­ که تعداد روزهای تر افزایشی نخواهند داشت، بنابراین، بر شدت بارش ­های حدی افزوده می­ شود. بیشترین کاهش بارندگی مربوط به ماه ­های آوریل و می بوده و با توجه به این ­که این کمبود بارندگی با تاخیر چند ماهه نمود پیدا می­ کند، شدیدترین خشکسالی با توجه به SPI شش­ ماهه مربوط به آگوست و شدیدترین خشکسالی بر اساس SPI دوارده ماهه متعلق به دسامبر است. تحلیل سالانه این شاخص نشان داد که ۷۵ درصد سال­ ها وضعیتی نرمال دارد، بنابراین، حوزه آبخیز اسکندری در دهه ۲۰۲۰ با افزایش فراوانی وقوع خشکسالی روبه ­رو نخواهد بود، اما انتظار می­ رود، بارش­ ها به ­سمت فصل گرم جابه­ جا شوند.

کلیدواژه ها:

LAI