امیرمحمد حامدی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه راه و ترابری، دانشکده عمران، دانشگاه سمنان
غلامعلی شفابخش - استاد، گروه راه و ترابری، دانشکده عمران، دانشگاه سمنان
مصطفی صادق نژاد - دکترا، گروه راه و ترابری، دانشکده عمران، دانشگاه سمنان

عملکرد پایین روسازی باعث کاهش عمر روسازی و منجر به تخریب محیط زیست و کاهش ذخایر طبیعی می شود. این کاهش عمر مفید روسازی ناشی از حساسیت به رطوبت، شیارشدگی، ترک خوردگی های خستگی و ترک خوردگی های حرارتی می باشد. خرابی رطوبتی یکی از خرابی های رایج در روسازی های آسفالتی است که به دلیل از دست دادن پیوند استحکام بین قیر و سنگدانه ها رخ می دهد. روش های متفاوتی به منظور بهبود حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی وجود دارد. یکی از روش های رایج کاهش حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی استفاده از افزودنی ها می باشد. در سال هایاخیر فناوری نانو به دلیل داشتن خصوصیات منحصر به فرد در بهبود خصوصیات قیر و مخلوط های آسفالتی محبوبیت بسیاری پیدا کرده است. بدین منظور در این پژوهش به بررسی اثر Nano-TiO۲ بر عملکرد روسازی در برابر آسیب رطوبتی پرداخته شده است . به منظور دستیابی به این هدف از آزمون مقاومت کششی غیرمستقیم ( ITS ) و پارامتر نسبت مقاومت کششی( TSR ) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد افزودن ۰.۹ درصد Nano-TiO۲ باعث بهبودی چسبندگی مخلوط آسفالتی شده و منجر به کاهش حدود ۶ درصدی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی گردیده است.همچنین در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر درصدهای مختلف Nano-TiO۲ و شرایط مختلف انجام آزمایش ( ITS ) از تجزیه و تحلیل آماری کوواریانس در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان از تاثیر بالای هر دو متغیر بر روی حساسیت رطوبتی دارد.

مخلوط آسفالتی، حساسیت رطوبتی، آزمون کشش غیرمستقیم، نانو اکسید تیتانیوم