پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی بر اساس سرمایه های روانشناختی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی براساس سرمایه های روانشناختی بود.روش: طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران تحت دیالیز مراجعه کننده به مراکز دیالیز شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بود. در این پژوهش برای انتخاب گروه نمونه از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. بدین منظور، از بین جامعه آماری مورد نظر، تعداد ۲۰۰ نفر از طریق روش نمونه گیری دردسترس و براساس معیارهای ورود و خروج پژوهش انتخاب و از آنها خواسته شد نسبت به تکمیل پرسشنامه های کیفیت زندگی (راضی، ۱۳۸۶) و سرمایه روان شناختی لوتانز(PCQ) اقدام نمایند. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ و روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین سرمایه روانشناختی و مولفه های آن با کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰/۰۵>P). همچنین متغیرهای سرمایه روانشناختی و تاب آوری به ترتیب با ضرایب بتای ۰/۳۹۱ و ۰/۴۲۲ پیش بینی کننده معنادار کیفیت زندگی کلی در بیماران دیالیزی بودند(۰/۰۵>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش مبنی بر پیش بینی کیفیت زندگی براساس سرمایه های روانشناختی، می توان با ارائه مداخلات و آموزش های به موقع و مناسب جهت تقویت سرمایه روانشناختی در بیماران دیالیزی، میزان کیفیت زندگی را در این افراد افزایش داد.

کلیدواژه ها:

دیالیز ، سرمایه روانشناختی ، کیفیت زندگی