تاثیر سیستم تهویه مطبوع بر افزایش انتشار آلاینده ها و گازهای گلخانه ای از خودروهای سواری (مطالعه موردی شهر تهران)

در این پژوهش به بررسی میزان تاثیر استفاده از سیستم تهویه مطبوع بر افزایش انتشار آلاینده ها و گازهای گلخانه ای پرداخته شده است. تمرکز این پژوهش بر روی انتشار آلاینده های مونواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای گوگرد و ذرات معلق و گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن، اکسید نیتروس و متان از خودروهای سواری بنزین سوز است. تخمین افزایش میزان انتشار ناشی از بهره برداری از تهویه مطبوع خودرو با استفاده از مدل تخمین انتشار IVE صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داد که میزان انتشار با افزایش میزان استفاده از تهویه مطبوع رابطه مستقیم داشته و با روندی ثابت و خطی افزایش می یابد. این پژوهش همچنین ثابت نمود که در ماه های ژوئن، ژوئیه و آگوست که رانندگان در تمامی اوقات شبانه روز از سیستم تهویه مطبوع خودروی خود استفاده می کنند میزان انتشار آلاینده های مونواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای گوگرد و ذرات معلق و گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن، اکسید نیتروس و متان به ترتیب ۳/۱۰۱۰/۳، ۱۳/۸، ۱۱، ۹/۷، ۱۱/۱، ۱۰/۳ و ۸/۱ و ۱/۸ درصد بیشتر از ماه های سرد سال است. همچنین افزایش میزان انتشار در ماه های مه و سپتامبر که رانندگان به ترتیب در ۴۴ و ۶۹ درصد اوقات شبانه روز از سیستم مذکور استفاده می کنند نسبت به ماه های سرد سال قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

تهویه مطبوع ، آنالیز حساسیت ، انتشار آلاینده ها ، مدل IVE ، حمل و نقل