کامران ربانی صدر - کارشناس ارشد رشته روابط بین الملل،دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین

اقدام اساسی برای مقابله با هژمونی یک امپراطوری، شناسایی و زدودن مولفه های قدرت زا و قدرت آفرین مهاجم از کشور خویش است.تعامل اقتصادی و سیاسی ایران و چین در سطح منطقه ای به جای مناسبات شکننده ی بین المللی که با ابزار تهدید و فشار همه جانبه آمریکا همراه است،با بکارگیری پیمان های دو یا چندجانبه پولی با کشورهای هم پیمان می تواند به عنوان یک پدافند در برابر مواجهه دشمن طرفین نقش آفرینی کند.جبهه ی نبرد دلار_یوان امروزه بیش از هر زمانی اقتصاد دو کشور را با بحران هایی مواجه کرد که به بازارهای سهام،اوراق قرضه و کالاهای اساسی گسترش خواهد یافت.رویای چینی با مولفه هایی همچون نیروی کار ارزان،تولید کالای ارزان در حجم انبوه صادر و با تعامل منطقه ای با ایران جهت مقابله با یکجانبه گرایی آمریکا، و با طرح هایی مشترک از جمله جاده ابریشم و توافق ۲۵ ساله که می توانند صادرات انرژی و تامین امنیت آن، تنوع سازی واردات،تغییر چشم انداز راهبرد منطقه ای، و همچنین برتری جویی پکن در زمینه ارزهای دیجیتال که یک تهدید نوظهور را متوجه سلطه دلار می کند،می توانند برتری ساختار مالی دنیا را تحت کنترل خود در آورد. پرسش حاضر با رویکرد توصیفی_تحلیلی و با تاسی از مفروضات نظری نهادگرایی لیبرال در صدد پاسخگویی به چگونگی تعامل اقتصادی ایران_ چین و چگونگی مقابله با جنگ ارزی آمریکا ارزیابی می شود؟ فرضیه ای که از پرسش فوق مطرح شده ناظر بر آن است که از یک سو تآکید بر سیستم چندجانبه گرایی مبتنی بر همکاری متقابل و طرح های مشترک ایران و چین همراه با مبادله ارزی ریال و یوان با یکدیگر است.

جنگ ارزی، چین، مبادله ارزی، تجارت، روابط اقتصادی، یوآن