بهبود استفاده از طیف رادیویی شبکه های توری بی سیم در مسیریابی ترافیک های چند پخشی

در این مقاله، به طراحی الگوریتم های مسیریابی چندپخشی و عوامل موثر بر ظرفیت، جهت بهبود میزان منابع مصرفی در شبکه های توری بی سیم مجهز به آنتن های جهت دار، پرداخته می شود. کاهش تعداد ارسال ها در هر درخت چندپخشی و کاهش مقدار تداخل بین درخت های متمایز، از جمله اهداف اصلی در مسئله مذکور است. در این راستا، با به کارگیری مزیت همه پخشی بی سیم در الگوریتم مسیریابی، تعداد کل ارسال ها در هر درخت چندپخشی کاهش داده می شود. برای دستیابی به هدف دوم نیز با مجهز کردن گره ها به آنتن های جهت دار و رادیوهایی که روی کانال های مجزا تنظیم شده اند، تداخل بین درخت های مسیریابی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. در این راستا، نشان داده خواهد شد که با کم کردن پهنای بیم آنتن های جهت دار، میزان تداخل بین درخت های چندپخشی نیز کم می شود. همچنین، با شبیه سازی روش های فوق برای آنتن های جهت دار با پهنای بیم های مختلف، کارآیی مطلوب این روش ها به اثبات خواهد رسید. مقایسه نتایج به دست آمده برای آنتن های جهت دار با نتایج به دست آمده برای آنتن های همه جهته، گویای این حقیقت است که مجهز کردن گره ها به آنتن های جهت دار، راهکار بسیار مناسبی برای کاهش تداخل و در نتیجه، استفاده هرچه بهتر از منابع رادیویی و افزایش گذردهی شبکه است.

کلیدواژه ها:

شبکه های توری بی سیم چند کاناله چند رادیویی ، مسیریابی چند پخشی ، آنتن های جهت دار ، مزیت همه پخشی بی سیم