حسین غضنفرپور - (استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان)

مناطق و نواحی جغرافیایی ایران پتانسیل ها و توانمندی های متفاوتی دارند، تفاوت در پتانسیل ها به علاوه سیاست دولت ها باعث تفاوت در سطح توسعه­ی مناطق می شود. در استان کرمان تفاوت جغرافیایی مناطق، گستردگی استان و تغییرات مداوم در تقسیمات کشوری، باعث سطوح متفاوتی از توسعه شده است. آگاهی از این تفاوت ها مسیر روشنی را در برابر برنامه ریزان قرار می دهد تا با شناخت بهتر در جهت کاهش این اختلافات برنامه ریزی نمایند. اختلاف در زمینه های مختلف قابل مشاهده است یکی از آن ها شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات است. در این پژوهش سعی شده تا جایگاه هر یک از شهرستان­ های استان کرمان از نظر برخورداری از شاخص­های فناوری اطلاعات و ارتباطات مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد. رویکرد حاکم بر این پژوهش از نوع کمی- تحلیلی است داده های تحقیق از نتایج سرشماری ۱۳۹۰ استان کرمان استخراج گردیده و با استفاده از تکنیک­های­ امتیاز استاندارد شده و شاخص تمرکز و گستاف، پاسی و دورسلر سعی شده به تحلیل مولفه­های فناوری اطلاعات در استان کرمان پرداخته شود. نتایج مدل امتیاز استاندارد شده نشان می­دهد که شهرستان کرمان با شاخص ترکیبی ۴۵.۲۵۳ در رتبه نخست استان و سطح ورا تمرکز قرار داشته است و بیش ترین تمرکز شاخص­های فناوری اطلاعات را در مرکز استان شاهد هستیم. شاخص تمرکز وگستاف، پاسی و دورسلر نشان می­دهد که بیش ترین تمرکز مولفه­های فناوری اطلاعات متعلق به شهرستان کرمان است و این شهرستان با شاخص ۸.۹۴ در رتبه نخست استان و در سطح ورا تمرکز قرار گرفته است. در سطح فرا تمرکز شهرستان­ رفسنجان؛ در سطح میان تمرکز شهرستان­های جیرفت، بم، سیرجان، بافت، زرند و کهنوج؛ در سطح فرو تمرکز شهرستان­های شهر بابک، بردسیر، راور، عنبرآباد، رودبار جنوب، منوجان، انار، قلعه گنج، کوهبنان، رابر، ریگان و فهرج قرار گرفته­اند.

میزان برخورداری, تحلیل فضایی, فناوری اطلاعات و ارتباطات, استان کرمان