عامر نیک پور - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، ایران)
فاطره رزقی - (دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران)

عدالت اجتماعی یکی از مهمترین مباحث مدیریت و برنامه ریزی شهری به شمار می رود. توجه به اهمیت توزیع عادلانه خدمات و امکانات در نواحی شهری از مهمترین عوامل کاهش نابرابری های محله ای و افزایش سطح رفاه اجتماعی و پایداری زندگی شهری محسوب می­شود. در این پژوهش مناطق۱۲ گانه شهر بابل به لحاظ برخورداری از خدمات و امکانات شهریتوسط مدل­های تصمیم گیری چند معیاره و براساس ۵ شاخص اصلی و ۴۴ زیر شاخص رتبه بندی شده اند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و به منظور جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانهای و میدانی استفاده شده است. طبق نتایجمنطقه­ی ۳ با بیشترین میزان برخورداری رتبه اول و منطقه ۱۲ با کمترین میزان در رتبه آخر جای گرفته است. همچنین توزیع شاخص ها و متغیرها در مناطق این شهر عادلانه و هماهنگ نمی باشد، به طوری که با افزایش فاصله از مرکز شهر میزان برخوداری از خدمات کاهش می­یابد. بر این اساس میزان برخورداری در مناطق مرکزی (۳، ۴و۱۰) بیشتر از مناطق بیرونی و حاشیه ای شهر(۶ و۹) است و شاخص آموزشی- فرهنگی از توزیع نامتعادل تری برخوردار است.

توسعه پایدار شهری, عدالت اجتماعی، توزیع خدمات، بابل