بررسی رابطه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار با پرخاشگری کودکان کارکنان پرستاری زن

مقدمه: تعارض نقش در مادران شاغل، یکی از مهم ترین منابع ایجاد استرس برای شخص و خانواده است. گروه های آسیب پذیر از جمله کودکان، با این تعارض دچار مشکلات متعددی خواهند بود. پژوهش حاضر با هدف  تعیین رابطه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار با پرخاشگری کودکان کارکنان پرستاری زن شاغل در بیمارستان الزهراء اصفهان درسال ۱۳۹۷ انجام شد. روش: مطالعه حاضر پژوهش توصیفی- همبستگی  است که در سال ۱۳۹۷ انجام گردیده است. تعداد ۱۱۰ نفر از پرسنل پرستاری زن شاغل در بخشهای مختلف بیمارستان الزهرا(س) به همراه کودکان سن پیش از دبستان آنها بود. گرداوری دادهها توسط پرسشنامههای جمعیت شناختی، عوامل روانی – اجتماعی کپنهاگ و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام گرفت. یافته ­ها: میانگین نمره تعارض کار – خانواده پرسنل پرستاری۱۸/۷۶±۷۷/۴۳و رفتارهای توهین آمیز آنها  ۵/۵۳±۹/۸۶ از ۱۰۰ نمره بود که به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را از بین عوامل روانی- اجتماعی محیط کار بر پرخاشگری کودکان داشت.  میانگین نمره پرخاشگری کودکان این افراد، ۱۸/۸۲±۲۷/۳۳از ۸۴ نمره به دست آمد. آنالیز رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که به ترتیب اهمیت، نمرات رضایت شغلی، تعارض کار- خانواده و سلامت و رفاه پیش بینی کننده­­های معناداری برای نمره پرخاشگری کودکان بودند (۰/۰۵ P <) و در حضور این سه عامل، نمرات سایر عوامل روانی- اجتماعی پیش بینی کننده­های معناداری برای نمره پرخاشگری کودکان نبودند. نتیجه گیری:  در این مطالعه، همه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار مادران تاثیرمستقیم بر پرخاشگری کودکان نداشته است، که این موضوع، حاکی از توجه مادران شاغل در حوزه سلامت به نقش مهم مادری در رشد عاطفی - روانی کودکان و کنترل عوامل موثر در ایجاد تعارض کار- خانواده است اما آنچه به مدیران حوزه سلامت مربوط است این است که به مولفه های شغلی کارکنان توجه ویژه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Psycho-social factors ، Aggression ، Child ، Nursing ، Mother ، عوامل روانی- اجتماعی ، پرخاشگری ، کودک ، پرستاری ، مادر