بررسی مقایسه ای میزان به کار گیری مهارت های مقابله ای در بیماران(زنان) مبتلا به ام اس عضو و غیر عضو در گروه همتایان

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) شایع ترین علت ناتوانی های نورولوژیک در بالغین جوان در نظر گرفته می شود، مطالعات نشان می دهد بیماران مبتلا به ام اس در مقایسه با افراد سالم کمتر از روش های مقابله ای مساله مدار استفاده می کنند، به نظر می رسد حمایت اجتماعی می تواند در به کارگیری روش های مقابله ای موثر باشد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای در بیماران مبتلا به ام اس عضو و غیر عضو در گروه همتایان انجام شد. روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که در سال ۱۳۹۵ و در محل انجمن ام اس زنجان انجام شد. در این مطالعه ۳۰ نفر از بیماران زن عضو و ۶۰نفر از بیماران زن غیر عضو در گروه همتایان به صورت تصادفی بدون جایگزاری انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه مهارت های مقابله ای جالوویس بود. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آماری تست دقیق فیشر و تی – تست انجام گرفت. یافته ها: مقایسه میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای در دو گروه عضو و غیر عضو در گروه همتایان نشان داد که میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای هیجان مدار در دو گروه اختلاف معنا داری با یکدیگر نداشتند(۷۳۵/۰)، در حالی که دو گروه در میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای مساله مدار با یکدیگر اختلاف معنا داری داشتند و افراد عضو در گروه همتایان نسبت به افراد غیر عضو از مهارت های مقابله ای مساله مدار استفاده بیشتری می کردند(۰۰۹/۰). نتیجه گیری: حمایت گروه همتایان موجب افزایش به کارگیری مهارت های مقابله ای مساله مدار می شود، بنابراین تشویق به عضویت سایر بیماران در گروه همتایان می تواند برای بیماران مفید باشد.  

کلیدواژه ها:

Multiple sclerosis ، coping skills ، peer support group ، مولتیپل اسکلروزیس ، مهارت های مقابله ای ، گروه همتایان