اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و نگرش معنوی در مادران دارای فرزند اوتیسم

مقدمه: داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم فشار روانی زیادی به خانواده به ویژه مادران وارد می کند و بر ویژگی های روانشناختی آنها تاثیر منفی می گذارد. در نتیجه، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و نگرش معنوی در مادران دارای فرزند اوتیسم انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان گرگان در سال ۱۳۹۶ بودند. از میان اعضای جامعه ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی با کمک قرعه کشی به دو گروه مساوی شامل گروه های آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش پذیرش و تعهد آموزش دید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۹) و نگرش معنوی (شهیدی و فرج نیا، ۱۳۹۱) بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمون و کنترل از نظر هر دو متغیر بهزیستی روانشناختی و نگرش معنوی تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر درمان پذیرش و تعهد باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی (۰/۰۰۱P<، ۵۷/۲۲F=) و نگرش معنوی (۰/۰۰۱P<، ۷۶/۵۵F=) در مادران دارای فرزند اوتیسم شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت و تاثیر درمان پذیرش و تعهد بر بهبود بهزیستی روانشناختی و نگرش معنوی در مادران دارای فرزند اوتیسم بود. بنابراین پیشنهاد می شود که مشاوران و درمانگران از روش درمان پذیرش و تعهد برای افزایش بهزیستی روانشناختی و نگرش معنوی استفاده کنند.  

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment ، Autism ، Psychological Well-being ، Spiritual Attitude ، اوتیسم ، بهزیستی روانشناختی ، پذیرش و تعهد ، نگرش معنوی