بررسی تاثیر برنامه ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی، معنای زندگی، خوش بینی و رضایت از زندگی زنان بی سرپرست

مقدمه: افراد دارای تاب آوری بالا، در شرایط استرس زا و موقعیت های ناگوار، سلامت روان شناختی خود را حفظ می نمایند و دارای سازگاری روان شناختی هستند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی، معنای زندگی، خوش بینی و رضایت از زندگی زنان بی سرپرست انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه زنان تحت پوشش سازمان بهزیستی شهرستان خمین بود که تعداد ۴۸ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده ها با استفاده پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه معنای زندگی کرامباف و ماهولیک، مقیاس خوش بینی شیرر و کارر و مقیاس رضایت از زندگی دینر جمع آوری شد و نتایج با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره و نرم افزار SPSS ۲۲ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس باعث بهبود بهزیستی روان شناختی افراد گروه آزمایش می شود. به عبارتی، نتایج نشان داده که ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس باعث بهبود مولفه های استقلال، تسلط بر محیط، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران، هدف مندی در زندگی و پذیرش خود شد (۰۰۱/۰ > P). همچنین نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که برنامه درمانی تاب آوری و مدیریت استرس بر معنای زندگی، خوش بینی و رضایت مندی از زندگی در گروه آزمایش تاثیرگذار بوده است (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان گفت که تاب آوری و مدیریت بهینه استرس کیفیتی درونی هستند که فرد را قادر می سازند تا در مقابله با شرایط ناگوار و استرس های زندگی، خود را حفظ کند و در نتیجه باعث ارتقای بهزیستی روان شناختی، هدف مندی زندگی، خوش بینی و رضایت مندی از زندگی شود.  

کلیدواژه ها:

Resilience ، Stress ، Well-being ، Life meaning ، Optimism ، Satisfaction ، تاب آوری ، استرس ، بهزیستی روانی ، معنای زندگی ، خوش بینی ، رضایت مندی